YÜRÜYEBİLMEK
Hız Çağına İnat Yavaşlığa Övgü!
Yürüyüşü Günlük Hayat Farkındalığı İçin Kullanmak!
Muhteşem bir yavaşlama özgürlüğüdür yürümek.
Hız çağının baş döndüren gelişmelerine inat, kontrolün elinizde olduğu, fren yapınca savrulmayacağınız, ihtiyacınız kadar hızlanacağınız muhteşem bir yavaşlama özgürlüğü.
Bunu, neredeyse bütün yürüyüşlerimde bilinçli olarak deneyimliyorum.
Yorgunluktan kaynaklanan bir molayı kastetmiyorum. Kontrolün tamamen elimde olduğunu hissetmemi sağlayan bir yavaşlamayı kastediyorum. Bu yavaşlama anlarında, normal yürüyüş temposunu sürdürürken farketmem mümkün olmayan detaylara daha dikkatli bir şekilde eğiliyorum.
Bu, doğaya dair farkındalığımı arttırıyor.
Böylece, yaratılmış varlıkların varoluşlarına şükrediyorum. Onlarla birlikte yaşıyor olmak, harika bir duygu. Bu fırsatı bana verdiği için Yaratıcı’ya sonsuz teşekkürler gönderiyorum.
Bu düşünceleri bana; “Yürümenin Felsefesi” isimli kitabının ilk sayfalarında yazdıklarıyla Frédéric Gros ilham etti. Yazar kitabında, yürümenin sunduğu üç türlü özgürlükten bahsediyor. Ben, yürüyüş pratiklerimden yola çıkarak bunlara iki tane daha ekliyorum.
İşte yürümeyi günlük hayatımızın farkındalığına entegre etmenin beş pratik, basit ve bana göre muhteşem yolu:
1. Erteleme Özgürlüğü
Gros, önce erteleme özgürlüğünü ele alır ve alışkanlıklar zincirinden nasıl kurtulabileceğimizi anlatır. Sadece “yürüyüşün” bizi mecburiyet yanılsamalarından kurtarabildiğinden bahseder ve der ki; “Dağ sise gömüldüğünde ya da sağanak boşandığında yürümeye devam etmek zorundasınızdır.” Adeta zorunluluk ve özgürlük birbirlerinin yerine geçerler.
2. Birisi Olmama Özgürlüğü
İkinci özgürlük, yürürken biri olmama özgürlüğüdür Gros'a göre. Bu alan içerisinde kuralları çiğnemek de vardır, yabanın çağrısına uymak da, sistemle bağlarını koparmak da.
3. Vazgeçişle Gelen Özgürlük
Bir de vazgeçişle gelen özgürlük vardır ki, varlığın yoğunluğunu yaşamaktan vazgeçmekle sağlanır. Kendinden ve dünyadan uzaklaşarak, geçmişe ve geleceğe kayıtsız kalarak bilgece bir hale bürünmeyi kastediyor olmalı yazar.
Gros, yaygın ve genel kabul gören, ilk anda akla geliveren özgürlük türleri dışında, tıpkı bir katma değer olarak ele almış yürümenin sunduğu özgürlükleri.
Bir bakıma da haklı.
Malumu ilan etmenin ne anlamı var, yeni bir solukla seslendirilmeyecekse. Değil mi ki her yeni, en eskinin ilk versiyonu. Geçmişin yenileri bugünkü köhneler, bugünün yenileri de müstakbel eskiler.
Tabii ki, Gros’un sıraladıklarından öte başka özgürlükler de sunar yürümek… Ben onunkilere iki madde daha ekleyeceğim:
4. Tembellik Hakkını Kullanma Özgürlüğü
Ne de olsa yürümek basit bir iştir. Bir ayağını diğerinin önüne atmaya dayalı ritmik bir harekettir. Hızınızı siz ayarlarsınız. İstediğiniz zaman mola verirsiniz. Ya da yürümeyi yarıda kesiverirsiniz…
Kendi içinde muhteşem bir tembellik seçeneği vardır ve bu hakkı kullanma özgürlüğü yürüyüşçüye aittir. Fakat tembellik hakkının özgürce kullanılması sadece yürümenin iç dinamiğinden kaynaklanmaz.
“Basit bir iş” olan yürümek, daha ciddi, elzem ve ertelenemez görülen meşgalelerin yanında tembelliğe dair bir özgürlük alanı oluşturur. Buna isterseniz tembel tembel yürüme özgürlüğü de diyebilirsiniz.
5. Aylaklık Yapma Özgürlüğü
Aylaklık fırsatına sahip olmak da bir özgürlük alanıdır. Aylak aylak yürümek/gezmek özgürlüğü. Vaktiniz bolsa (vakit bol mudur?) ve daha yoğun bir iş yükünün altında ezilmek durumunda değilseniz (öyle birileri var mıdır?), yürüyerek aylaklık özgürlüğünüzü elde edebilirsiniz.
Bu 5 özgürlük alanını, gündelik hayatımızın totalitarizminden sıyrılmak için Yaradan’ın bize yürüyüş aracılığı ile bahşettiği sürpriz hediyeler olarak görüyorum.
Ve şimdi anlayışınıza sığınarak, baştaki ifadeye dönmek istiyorum.
Muhteşem bir yavaşlama özgürlüğüdür yürümek.
Hız çağının baş döndüren gelişmelerine inat kontrolün elinizde olduğu, fren yapınca savrulmayacağınız, ihtiyacınız kadar hızlanacağınız muhteşem bir yavaşlama özgürlüğü.
Sizce de Frédéric Gros, yürümenin felsefesini yapmakta haklı değil mi?
Belki bir gün, yürümenin sosyolojisini yazan talihli bir sosyolog da ortaya çıkar. Ben ona da minnettarlığımı sunmak için sabırla bekliyor olacağım.
