YAŞAMAK SANATTIR
Varoluş çok manidar, vicdani ve fıtri bir eylemdir. Varolabilmek için insanın kendi vicdanını harekete geçirip kendine karşı bile objektif olması gerekir.
İçtenlikle, tarafsız bir şekilde, kendi iç muhasebesini adilane yapabilenlerin, kendi öz benliklerine kavuşmaları kaçınılmazdır.
İnsanın, kendi kendine ihtiyacı vardır. Zira kendini en iyi tanıyan yine kendisidir. Varoluşun temeline, kendi özünü yerleştirenler, insan olma potansiyelini harekete geçirirler.
Özünü, fikrini; başkalarının emeğini, potansiyelini kullanarak kirletenler, varoluş sahnesinde kendi yok oluşlarını gerçekleştirmiş olurlar.
Başkalarını kullanmadan, başkalarının emeğine sinsice göz dikmeden, gerçek, makul; kendi üstün, bağımsız başarılarıyla hayat yolunda mücadele ederek var olmak, asil bir varoluştur. Zira doğru, vicdani, fıtri bir varoluş paha biçilmez bir değerdir.
Birilerini yok ederek, enkaza dönüştürerek, yaşama sevincini öldürerek gerçekleştirilen bir varoluş, asla bir varoluş bir övünç değil; bir utanç kaynağıdır.
Dünyaya kalmak için değil, onurlu bir yaşam ekip gitmek için geldik. Onurumuzu korumak gibi bir görevimiz var. Bu görevi ihmal ettiğimiz, görmezden geldiğimiz an; insani iklimden çıktığımızı dahi farketmeyiz. Dünya sahnesinde yaşamak, hassasiyet isteyen bir işçiliği gerektirir...
Çünkü doğru, onurlu ve dürüst yaşamak büyük bir sanattır. İşte varoluş bu sanatı icra etmektir.
Editör: Ümmügülsüm Hasyıldırım
