VAKTİN EYLÜL
Şemsiyesi ters dönen adam, rüzgârın şiddetine maruz.
Şakaklarından damlayan her yağmur damlası, gözlerindeki tuz göllerinde peydahlanan damıtılmamış göz yaşları, buğusu içinde şekillenmiş hüzün.
Kaldırım taşları ürkek adımlarının ritminde özümsüyor, göz yaşı karışmış yağmur damlalarını.
Gözler, külliyen aynaya dönüşmüş içinde kocaman yaşam.
Nasırlaşmış ellerinde sevgiye aç, duygusuz vurgunlar.
İçe kapanık bir hâl, kabuğuna çekilmiş yalnızlık.
Başında kasketi, gözlerinde evrilmiş, gizemli asaleti.
Simgeler, sokaklarda her mağaza girişi ışıklı bir şaşa
Akşam üzerine çöküyor, güneş yılgın bir ayrılığa gülümsüyor.
Son ışıklar, ıslak yollarda güneş kendini izliyor.
Şapkalı adam, ıslak gözleriyle, batan güneşe sevgiyle gülümsüyor.
Dostlukları çocukluktan kalma, yakıyor güneş tüm varlığını mazide, bir ağaç gölgesine koşuyor.
Uykular ayyuka çıkmış, gölgeler üzerine basmış ve uyku seansı.
Rüyalar flu, renkler solgun, uzakta özlediği kocaman adam olma hayali.
Ne kadar da yalancısınız hayaller, büyüdükçe, yitirilen ne çok değer var.
Hayatın gerçeklerinde rol kapamama beceriksizliği, çocuklukta kalan saf duygular.
Duygusal yaklaşımlar, alaycı bakışlardan alınan yaralar, içten kanamalar, kuytu köşelerde dolanmalar.
Gerçeklere çekilen set, göğe bakıp, uza duyum telepatik yaklaşımlar.
Açılım yapamayıp, statik davranışlarda nafile zamanı durdurma çabası.
Acıma kendine be, acıma!
Yağmurun ahmak ıslatan mevsiminde.
Yüzüne çizdiğin aptalca bir resim.
Bakışların melül, vaktin eylül!!
