UMUDUN UÇURUMUNDA
bir çocuk görüyorum
sokağın başında
kahveye çalan gözleriyle
bana bakıyor volkan gibi
elleri kir toprak içinde
yüreği kurşun yarası
duruyor yanımda sessizce
çocuk kaygılı!
yol'un karşısında
kırlangıçlar yuva kurmuş
yıkılmaya yüz tutmuş
eski bir evin damında
ağlıyor çocuk
babasını yitirmiş Hatay'da
çocuk sıkıntıda!
düşleri vardı oysa
taş duvarlar kana bulanmış
her yer toz duman içinde
mavi bir dünya düşlüyor
çocuk küçük
yüreği koskoca bir derya
umudun uçurumunda
çocuğu görüyorum düş'ümde
dudaklarını bükmüş, gözlerinde yaş
ağlıyor için için
ayak direyip duruyor
çocuk küçük
yüreği acımasız
koskoca bir dünya...
