ÖZLEYİŞ SENFONİSİ
Suskunluklar artar gecenin demine doğru
Uzakta şakıyan kuşların özleyiş senfonisi
Kulaklarda yankılanmış gibi
Dağınık ve bir o kadarda ürkek
Masalsı düşlerin afili yalnızlığında
Can havlinde belirivermişti.
Bir sevgilinin göz ruhunda yeşeren
Bulutların kangrenimsi rengini çizen
Bir ressamın tualine ışık saçan
İyimser bir nefesten ruhlara merhamet serpen
Dağ gibi dirayetli
Özleyiş senfoni melodisi gibi
Makamlar yankılanıyordu etrafımda.
Sancılı bir geceden geçmiş sözcüklerle
Buzlu bir havada üşümüştü bakışlar.
Sırra kadem basmıştı sevgi dilli yıldızlar.
Yine de
Bilirim ben bilirim
Mavinin iyileştirici olduğunu.
