O GİTTİ YOK DERSİN
Kim bilir bir daha ne zaman yazabilirim
gitmem gerekiyor
Arayan olursa epeydir şiirde yok dersin
dostlara arkadaşlara mısraları bıraktığimı söylersin
Mevsimin zamansızlığı uzak düşürdü öykü mahallesinden göçtü dersin
Sakın kaleme küstüğümü söyleme olur mu
Bu aralar keyfin keyifsizlik tarafında olacağım
merak etmesin
İlham perilerim başı boş izne ayrıldı benim de pek keyfim yok
Hani insan gönül mahallesinden gidince sanki biraz eksiliyor
Edebiyat kapımı çalan olursa şiir de yok dersin
Hangi ara dönerim bilemiyorum malum hayat şartları işte
Gitmem gerek bu aralar kelimeler kifayetsiz sevgiler düzensiz
Kalemin hecelerle pekte arası yok iyi gelecek
Döneceğimden bahsetme belli mi olur vaktin amansız kıskacındayım
Yaşamla kapışma zamanı hayat denen zibidi aman verirse belki
Sen yine de soran olursa bir bavul duyguyla gitti şiirde yok dersin
Üzme sen de paşa gönlünü yürek inciten dizeler yakışmasın kalemine
Ben bıraktım sevdanın kalemini aşk defterim doldu boş yeri kalmadı
Ondandır sana serzenişim bu aralar susmalı
Biraz gönül tamiri yürek sızısını dindirir sanırım
Ardım sıra hazan bırakmadım hüznü de aldım yanıma, yalnızlığa iyi geliyor
zamanı gelmişti kalemde yorgun kelimeleri topladım, acıtsa da canımı yokum bu şiirden gidiyorum
Bazen kusurlar ağır gelir hataları silmek gerek affetmek affedilmek ister insan
Peki ya şiirler öyle mi değil tabi şiirler duygudur duygular esirgenmez sevgiliden hissettiğini söyler öyle işte söylersin
Satırları yorar çalarsa mısraları kapıma ona da söyle
bir süreliğine şiirlerde yok gitti dersin bir süre
çekti kafiye perdesini kapatı kifayet penceresini şiirlerde yok gitti dersin
Bu aralar bekleme boşuna çalma kapısını duyguların
Bir bavul dolusu keder aldı yanına üstü başı karma karışık hüzün kokuyordu
Gitti şiirlerde yok artık ona de ki, kendine çok iyi baksın....
