DOĞUMLA ÖLÜM ARASI
Ne oldu bu günlere, güne hasret
Sabahlar neden olmuyor?
Gece dipsiz bir kuyu gibi
Lambaların ışığını çekip alıyor…
Kalabalıklarda insan arıyorum…
İnsanlık bütün defterlerden silinmiş…
Yürekler kirlenmiş, insanlığa yer kalmıyor
Artık sabah olsun, doğa yeniden canlansın.
Kirli yüreklerde sevgiden eser kalmamış
Bir varmış bir yokmuş, aşkı masallarda okuyoruz
Daha dün gibi, gönlüne düşenle mabedini kurarmış
Ölümlük sevdalar, kaç önceki nesilde kaldı.
Çocukluğumun uzun günleri nerede?
Çocuk sesi, kuş sesiyle cıvıldaşan sokaklar nerede?
Toprak ana bereketini neden esirgiyor?
İnsanı saran kara toprak, beton yığınlarına hapsolmuş.
