CANLAR UTANDI
Bir düşkü sabaha zay oldu ömür
Zemheride sağ kalan, canlar utandı
Cennet kapısını açtı sonsuzca
Sığmadı melekler mezar utandı
Bir şafağın gecesinde pay olduk
Yıkıldık bir sabah hepten zay olduk
Enkâzın altında yerle bir olduk
Ölmeden okundu sela, umut utandı
Kaç ilden vuruldu yürek Maraş'ta
Kaybettik kaç canı gönül telaşta
Yetmiyor çadırlar canlar ayazda
Her uzanan elin feri utandı
Bir değil beş değil on il yıkıldı
Anadan babadan ağıt yakıldı
Tükendi nefesim canım çekildi
Köylerde yıkılan dağlar utandı
Bırakmadı hiç elini kızının
Tarifi yok içimdeki sızının
O sahibsiz duvardaki sazının
Lal oldu dilleri türkü utandı
Ne anılar kaldı nede resimler
Şimdi her yürekte saklı hüzünler
Bir acı ki unutulmaz asırlar
Yer ağladı gökte bulut utandı
Ne evimiz kaldı ne emeğimiz
Kesildi nefesler gitti sesimiz
Kefen bile giymez oldu ölümüz
Karalar içinde cennet utandı
