MÜCADELE
Annemizin karnından bağıra çağıra dünyaya geldiğimiz andan itibaren mücadele içindeyiz.
Önce nefes alma mücadelesine başlıyoruz. Popomuza yediğimiz ilk şaplakla, aldığımız ilk nefesle, ağlayarak ilk mücadeleyi kazanıyoruz.
Sonra hayatta kalma mücadelesine düşüyoruz. Büyümek , filizlenmek için ebeveynlerimizin mücadelesi ile devam ediyoruz.
Daha sonra okuma, büyüme, kendimizi geliştirme, sınavlar, karneler, hayat gayesi edinme, kazanç sağlayacak için iş bulma mücadelesi sürüyor. Bu zorlu mücadele karınca ve ağustos böceği hikayesinde ağustos böceği gibi yan gelip yatarsanız, eskilerin dediği gibi bir baltaya sap olamazsınız.
Bazen dostluk, arkadaşlık, sosyal hayat mücadelesinde sırtınızda ki; “Brutus bıçakları” ile dolaşmak zorunda kalırsınız. Bu anda aklıma hep aynı söz gelir; “Bu dünyaya yalnız geldik ve yalnız gideceğiz.”
Ben sadece verdiğim emeklerin, fedakarlıkların kendi çıkarları için heba edilmesine kızıyorum. O zaman sırtımdaki bıçakları söküp, kendi yaralarımı kendim tedavi ederek, mücadele yolumda ilerliyorum.
Sonuçta, ağustos böcekleri yan gelip yatarak kendi ölümlerini hazırlayacak, bense bu uzun mücadelede yalnız başıma ektiklerimin meyvesini yiyeceğim.
Bu dünyada en kıymetlimiz kendimiziz. Diğerleri gelip geçici duraklar.
O yüzden kendimizi önemsemeliyiz ve en çok kendimizi sevmeliyiz.
