GÜNEŞ'TEN SİRİUS'A MEKTUP
Merhaba Evrenin En Güzel Yıldızı Sirius’um;
Sana bu satırları yazabilmek için cesaretimi toplamak epey zamanımı aldı. Ben Güneş… Seninle aynı galakside yer alan ve senin en büyük hayranın olan yıldızlardan sadece biriyim.
Evren içinde yer alan sosyal medya gruplarından birinde mektup yazmamızı önerdiler. İlk aklıma gelen sana mektup yazmak oldu. Ne olur bana kızma ve sana olan aşkımı anlatan mektubumu sonuna kadar oku…
Görkemli, güzel, pırıltılı Sirius… Sana deliler gibi aşık oldum ben. Heybetine, görünüşüne, Galaksinin en güzel yıldızı seçilmene, ağır başlı ve vakur duruşuna… Biliyorum ki Galakside yer alan pek çok yıldız sana olan aşkını binlerce kere ilan etmiştir.
Senin beni tanımanı, sana nasıl değer verdiğimi görmeni isterdim. Evren gazetesinde her gün seninle ilgili haberler çıkıyor. Sadece bizim Galakside değil, Andromeda Galaksisisinde de namın almış yürümüş. Evren şairleri senin için ne şiirler yazmışlar, ne destanlara konu olmuşsun, ne türküler yakılmış sana… Eşim olmanı, sadece benim yıldızım olmanı ne kadar da istiyorum, bir bilsen…
Sana kendimi biraz tanıtmak isterim güzeller güzeli… Benim biraz da başıma bela olan dokuz çocuğum var. Onlara seni anlattım ve hepsi merakla seninle tanışmayı bekliyorlar. Her gece, evrende senin olduğun noktaya doğru gözlerimi dikip binlerce ışık demetimi sana doğru yolluyorum. Eline geçiyor mu bilmiyorum. Benim Maviş adını verdiğim yaramaz ve bir o kadar da akıllı bir çocuğum var.
Üzerinde de milyarlarca canlı taşıyor. Onlara insan diyorlar. Neden bilmem onlar hiç geçinemiyorlar. Senin de çocukların var mı? Etrafını gözlemliyorum ama henüz kaç çocuğun olduğunu göremedim.
Aslında ne kadar güzel olurdu, sen, ben ve çocuklarımız kocaman bir aile oluştururduk. Güçlerimizi birleştirir ve galaksimizdeki en güçlü yıldız takımı biz olabilirdik.
Ama bunun için önce senin benim aşkımı anlaman ve beni kabul etmen lazım. Geçenlerde Maviş’imin yardımıyla dünya üzerinden kalkan ve ışık hızında hareket eden bir roketle sana nişan hediyemi gönderdim. İnan bana bir araya gelir ve aile olabilirsek bunların on katını senin için kazanmaya çalışırım. Sen yeter ki beni eş olarak kabul et, ben evreni ayaklarına sereyim…
Gelecek hafta hediyelerim eline ulaşacak bana bir göz kırpsan, kabul ettiğini bildirsen evrenin en mutlu yıldızı ben olurum inan… Çocuklarım ve ben senden gelen kabul haberinden sonra evren gazetesine birlikteliğimizi bildiren bir ilan vereceğiz.
Düşmanlarımız çatır çatır çatlasınlar. Andromeda’dan seninle birlikte olmak isteyenlere de geçmiş olsun.
Andromeda ve bizim Galaksimiz olan Samanyolu yaklaşık dört buçuk milyar yıl sonra çarpışacakmış. O zamana kadar biz bu bağı mutlaka kurmalı ve bu çarpışmayı en az zararla atlatabilmeliyiz.
Çocuklarımız bizi korur ve yörüngelerimizin içine yabancı yıldız ve düşman gezegenlerin girmesine izin vermezler. Boşuna mı büyüttük yetiştirdik onları?
Galaksinin senden uzak bir köşesinde yanık şarkılar söyleyip, aşkımı evrene haykırıp, hep aynı yörüngede dönüp durmaktan ve çocuklarımı yalnız başıma yetiştirmek için çabalamaktan yorgun düştüm. Yalnızlık zor, çok zor…
Dünya var ya, şu Maviş, bana Ağa diyor. Evrenin ağasıymışım. “Kendi etrafımda dön dolaş, senin etrafında dön dolaş, nereye kadar?” diyor. Hem kendi yükü, hem de onun etrafında dönen Ay’dan çok sıkılmış. Yörüngemden bir kurtulabilsem doğru Andromeda’ya gideceğim diyor. Ona göre Andromeda’da yıldızların etrafındaki dönüşlere verilen asgari ücret çok daha iyiymiş. Üstünde yaşayan kımıl kımıl insanlar da onu gaza getiriyorlar. Yok Metaverse mış da mış mış filan derken yoruyorlar beni. En akıllı çocuğum o, ama yine de Evren Gazetesi’nde her gün bir skandal haberi patlıyor dünyanın. Ele güne rezil etti beni.
En küçüğümüz var ya Plüton, o da bir karar veremedi gezegen midir değil midir… Bir öyle, bir böyle… O da fırsat kolluyor kaçmak için. Zaten çok uzaklarda, gurbet ellerde garibim, aileden uzaklaşmasın, kendini yalnız hissetmesin diye çok özen göstermem lazım…
Hele ilk evlatlarım Merkür ve Venüs… Venüs’ü kimler kimler istedi de vermedim ama o artık evlenmek istiyor. Evren bir kör kuyu da olsa, beni isteyen birine ver artık, benim de evlenip çoluk çocuğa kavuşmaya hakkım var diye ağlayıp duruyordu geçen gün. Merkür’ümü sorarsan, cıva gibi bir delikanlı ele avuca sığmıyor. Çok da sıcakkanlı. Gören gezegenler hemen aşık oluveriyorlar ona. Nasıl uzaklaştıracağımı bilmiyorum. Hayırlı bir gezegen bulsam, hemen başını bağlayacağım… Hem belki seninle evlenirsek, senin çocuklarından birisi de olabilir. Kim bilir?
Benim çocuklarım arasındaki obez Jüpiteri doyurmam mümkün değil, yedikçe yiyor, yedikçe yiyor. Geçen gün bir astereoid çarptı da midesi biraz küçüldü. Ama çok acı çekti yavrum benim. Yufka yüreklidir, merhametlidir, tek kusuru var o da çok yemek istemesi…
Ah Satürn’üm, hareli yavrum benim, nasıl kibar, nasıl havalı bir bilsen. Umarım bir gezegenle hatta kim bilir belki de bir yıldızla güzel bir evlilik yapar da mutlu olur canım benim. Onun için rahatlıkla -Venüs duymasın ama- ailemin en güzeli diyebilirim.
Bu Dünyadakiler Mars’ıma kafayı taktılar. İllaki oraya gideceklermiş. Bir adam var. Roketler yapıp duruyor. Her gün bir uzay aracı yolluyor. Neymiş?
Mars’ta koloni kuracaklarmış… Bak bak bak…Otuz sene içinde Dünya ve Mars birbirleriyle buluşacaklarmış. Ah ah ah! Mars zaten huysuz bir çocuğum benim. Nasıl dayanacak bu insanların çekirge sürüsü gibi kendisini istila etmelerine?
Uranüs’üm, sakar çocuğum benim. Bir türlü kendini idare edemez, yörüngesinde gitmesi için hep ben yardım ederim ona. İkide bir tökezler ve “Yardım et bana…” diye yalvarır. Yardım et bir türlü, yardım etme bir türlü. Ben çocuklarım arasında hiç ayırım yapmam. Hepsine eşit davranmaya çalışırım elimden geldiği kadar. Yalnız kötü bir huyu var. Kardeşlerine hep benden aldığı güçle, Güneş sizi atacak, bu evrenden gönderecek falan diyerek korkutuyor onları. Diğerleri de durur mu? İsim takmışlar “İspiyoncu” diyorlar ona. Bu en çok Maviş’imi yani dünyayı korkutuyor. Üzerinde kımıl zararlıları gibi milyarlarca insanla nereye gidecek?
Hadi okumuş yazmış olanlar belki diğer evrenlerde iş bulur ama o hiçbir eğitim almamış zavallılar ne yapacaklar? Bir de Neptün var. Çok sessizdir o yavrum. Diğer çocuklarım ona da isim takmışlar. Soğuk nevale diyorlar…
Sirius, aşkım benim; bir de diyorlar ki, seni isteyen başka yıldızlar da varmış, sen onları da değerlendiriyormuşsun. İnan sonumun geleceğini bilsem ve evren polisi beni yakalayacak, hapislere atıp çürütecek olsa da, ne kadar ışınım varsa onların üzerine salar ve önce onları yok eder sonrasında kendi sonumu getirir intihar ederim. Sakın bak sakın… Başka yıldızlara yar etmem seni… Ya benimsin ya da Kara Delik’lerin…
Bak Sirius, asil Sirius, güzel Sirius, sen beni istediğini bildir, ben öyle bir kutlama yapacağım ki dillere destan olacak. Havai fişekler gibi patlayan yıldızlar, düşen meteorlar, rengarenk bir evren…
Şimdiye kadar görülmemiş bir düğün yapacağız ve Samanyolu’yla da konuştum evrenin en mutena semtinde bize yer verecekmiş. Samanyolu’da çok hevesli. İllaki bu evlilik olsun diyor. O günleri ve gelecekteki mutluluğumuzu düşününce, kalbim nasıl da çarpıyor bir bilsen… Bir düşünsene Evren Gazetesinin sosyete sayfaları sadece bize ayrılacakmış. İlk defa aynı Galaksiden iki yıldız evlenecekmiş. Müthiş değil mi?
Benim çocuklardan Maviş’in üzerinde yaşayanlar çok meraklılar. İyi ki de meraklılar… Evreni keşfetmek için önce Hubble teleskobunu koyarak seni daha iyi görmemi sağladılar, şimdi de James Webb teleskobuyla her anını gözlemleyebilecekmişim. Öyle güzel görünüyorsun ki, elimi uzatsam tutacakmışım gibi. Çok heyecanlandım…
Senin için bestelediğim şarkımızı gönderiyorum. Şarkıyı duyduğunda hoşuna giderse, bir kerecik gözlerini kırpar mısın bana? Mutlu olmak elimizde güzelim Sirius’um, en kısa zamanda cevabını bekliyorum ve evrenin bugüne kadar var olan en büyük sevgisiyle, seni kucaklar ve tüm ışınlarımla öperim…
Sevgiler…
En büyük hayranın Güneş…
