CİLLOP GİBİ YAPACAKTI /4
İşten gelmiş, ailesi ile birlikte şen şakrak yemeklerini yemişler, çay faslına geçmişlerdi. Kızları Elif, babası ile birlikte ödevlerini bitirip her zamanki tavırlarıyla yatmak için odasına çekilmiş annesi de gerekeni yaptıktan sonra ışığı kapatarak tekrar, eşinin yanına gelip oturmuş, oradan şuradan muhabbet ederken genç adamın aklına arabası gelmişti.
Eşine; “Gönül, hayatım, arabamız ne halde ki? İnan nereye bıraktığımıda hatırlamıyorum... Genelde Kazım Amca’nın orada yer oluyordu, herhalde oraya bırakmışımdır.” deyince eşi; “Aaa!.. Ahmet sen de, unuttun mu? Babamın arabaya ihtiyacı olmuştu da gelip almıştı ya!... Hatırladın mı şimdi?” deyince, hatırlayamasa da, hatırlamış gibi yaptı...
“İyi, iyi binsin. Zaten bu aralar benim pek arabaya ihtiyacım yok” diyerek konuyu değiştirecekti ki Gönül; “Ahmet hayatım, sana bir şey söyleyeceğim ama hem üzülmeyeceksin hem de yanlış anlamayacaksın tamam mı, anlaştık mı?” diye iki defa tekrar edince; “Tamam tamam anlaştık, hadi çabuk söyle meraktan çatlatma beni...”
“Biliyor musun arabaya, birisi gelip kendi arabasıyla vurdu...”
“Babama bir şey olmadı ya!..”
“Yok olmadı. Zaten babam arabada değildi... Araba park yerindeyken adam hızlı gelmiş olacak ki, direksiyon hakimiyetini kaybederek bizim arabaya vurmuş...”
“Pekala adama bir şey olmuş mu?..”
“Yok onda da bir şey yok...”
“Araba önemli değil, gelen mala gelsin” dedi Ahmet.
Gönül devam etti...
“Vuran adam babama demiş ki, beyefendi hiç polis falan çağırmayalım benim tanıdığım kaportacı var... Boyayı da atarlar deyince, babamda razı oluyor... Arabayı bir çekiciyle götürüp yaptırıyorlar, adam tüm masrafları karşıladığı gibi patlayan tek tekerin yerine iki teker alarak helalleşip ayrılıyorlar. Babam da bakıyor...
Boya, ön tekerler bu kadar olduktan sonra geri kalanını da ben yaptırayım deyip döşemelerini ve arka lastiklerinide yeniliyor, sen üzülmesin diye de söylemiyor”
Ahmet biraz düşündü, ne diyeceğini bilemedi. Bir yerde arabasının cillop gibi oluşu, diğer taraftan kayın pederinin ödediği para... Tam o esnada eşi kendisine biraz daha yaklaşarak; “Babam dedi ki, Ahmet de benim evladım sayılır, hem ben bunu torunum için yaptım” deyince, Ahmet birden rahatlayıverdi.
Dedesi, arabanın boyasını ve döşemelerini torunun istediği renkte ve desende yaptırmıştı zira damadı da onu, kızı elifin gönlüne göre yapacaktı.
Gönül, işin en önemli kısmının atlatıldığının sevincini yaşıyordu. Ahmet, ne arabayı sattığını ne de kayın babasının bir hafiye gibi gidip arabayı satın alan adamı bularak rica minnet biraz da üste fazla para vererek geri aldığını biliyordu.
Duvardaki saat gözlerine takılınca Ahmet; “Oo! Saat hayli ilerlemiş, hadi yatalım, sonra sabah kalkması zor oluyor” deyince birlikte yatak odasına geçtiler.
Alışıldığı gibi Gönül Hanım, yine erken kalkmış her şeyi hazır hale getirmişti. Eşini uğurladıktan bir müddet sonra, kızını kaldırıp onu da okula gitmeye hazır hâle getiriyordu. Kızını okula götürüp bıraktıktan sonra evin rutin işlerini yapıyor iki güne bir annesi gile giderek hem onların yapılacak işlerini yapıyor varsa ihtiyaçlarını görüyordu. Tüm bunların yanında eşinin durumunu da merak etmiyor değildi...
Eşi numara yapmış olamazdı çünkü onu çok iyi tanıyordu... Olsa olsa bu bir travmaydı ama nerede ne zaman oldu bilmiyordu. Üstelik zihninden silinenlerin tamamı, bunalım durumunda olduğu zaman dilimindeki şeylerdi... Bu bir tesadüf olamazdı... Bu ancak, kendilerine Allah’ın bir lütfuydu.
***
- Cillop Gibi Yapacaktı /1 Okumak İçin Tıklayın
- Cillop Gibi Yapacaktı /2 Okumak İçin Tıklayın
- Cillop Gibi Yapacaktı /3 Okumak İçin Tıklayın
