BEKİR SITKI ERDOĞAN
9 Eylül 1926 tarihinde Karaman’da doğan şair, Kuleli Lisesi’ni, daha sonra Harp okulunu bitirdi. On yıl kıta subaylığı yaptı. Aynı zamanda Ankara Dil Tarih ve Coğrafya Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümünü bitirdi. Değişik liselerde Edebiyat öğretmenliği yaptı.
İlk şiirleri 1949 yılında Şadırvan Dergisinde yayınlandı. Daha sonra Hisar ve Çağrı Dergilerinde yazmaya devam etti. Halk şiiri geleneğini gününün koşullarıyla bağdaştırarak hece ölçüsüyle, bazan da aruz vezniyle şiirler yazdı. Aşk, sevgi, hasret, hüzün, gurbet, memleket, vatan şiirlerinin konularını oluşturur.
Bazı şiirleri bestelenmiştir. Gültekin Çeki tarafından bestelenen, Zeki Müren’in harika yorumladığı, Kışlada Bahar şarkısı yıllardan beri severek dinlenmektedir. Necil Kazım Akses tarafından bestelenen 50. Yıl Marşı’nın sözlerinin de yazarıdır.
Eserleri: Bir Yağmur Başladı, Dostlar Başına, Kışlada Bahar, Binbirinci Gece
24 Ağustos 2014 tarihinde İstanbul’da vefat eden Bekir Sıtkı Erdoğan’ı, aramızdan ayrılışının 7. Yılında rahmetle ve saygıyla anıyoruz.
MARYA
Sustu “Another Life” gazinosu
Sustu şarkılar,
Paletimde renk sustu, fırçamda şekil
Ve bu gece ilk defa şimal körfezinde
Sustu Paramos’un mazgallarından
Şehre pancur pancur dökülen arya.
Artık ne tayfalar mevcut
Ne komandoslar,
Ne o kor tenli, kızıl saçlı kanarya…
Bu medar ikliminin tenha gecesinde
Sardı bambu kamışlarını pişman bir sükût
Sardı bir sızı.
Hani birdenbire bazen; bütün etrafımızı
Sapsarı bir şüphe sarar ya,
İşte öylesine berbat bir hâl var.
Hiçbir şey düşünmek istemiyorum, hiçbir şey!
Ama dördüncü tarassut kulesinde
Bir şüpheli sinyal var:
Ska-lar-ya!
Hayır hayır! Yalan bütün bunlar.
Artık ne kadere inanıyorum ne fala.
Yalan söylüyor o falcı kadın,
O Hintli parya.
Ben yalnız sana inanıyorum.
Yalnız sana, Marya…
Beni kahrediyor böyle geçen her gece,
Bu hoyrat yıldızlar, bu su, bu okyanus, bu yer
Ve gökyüzünde emanet duran
Şu asma fener…
İnan ki sevgili Marya
İnan ki sen gideli,
Ne varsa hepsi yabancı, ne varsa hepsi keder
Ve hepsi omuzumun üstünde çaresiz bir yük
Ve hepsi angarya…
Biliyorum, bu sabah güneşle beraber; biliyorum
Bir vapur demirleyecek bu nankör limanda
Pol’ün ebedî matemine rağmen
Virjini olabilirdi bu vapurda.
Ama sen yoksun, biliyorum sen yoksun.
Sözünü ne çabuk unuttun Marya?
Baharda geleceğim diyordun hani,
Haydi gel, daha ne bekliyorsun
İşte mevsim bahar ya.
Fırçam neden böyle titrer bilir misiniz?
Ve neden bütün resimlerimde fon sapsarı.
Anlıyorsun değil mi yavrum?
Bütün kağıtlara sinmiş, anlıyorsun;
Bu tropikal zehir,
Bu müzmin malarya…
Sensiz nasıl da boş iskele,
Sensiz nasıl da tenha şehir.
Müfreze nöbetçilerinin gözü önünde
Koydan yıldızları çalmışlar bir bir.
Yine de birkaç çımacı… Birkaç palikarya…
Ama kim düşünür yıldızları?
Yüzbaşı Arnold’u vurmuş yerliler,
Matemler içinde tekmil batarya…
Bu insanlar, bu yıldızlar, bu gök, bu yer
Birer birer kaybolmaya mahkûm, birer birer.
Biz ki çoktan bu sapsarı hasret içinde susuz,
Biz ki çoktan beri kaybolmuşuz.
Nasıl? Ağlıyor musun Marya?..
Sil gözlerini, haydi sil yavrum;
Bizim yokluğumuzdan ne çıkar?
Aşkımız var ya…
