AHMED ARİF
21 Nisan 1927 tarihinde Diyarbakır’da doğan şair, Diyarbakır Lisesi'nde başladığı orta öğrenimini Afyon Lisesi'nde tamamladı. Yükseköğrenimine Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih Coğrafya Fakültesi Felsefe Bölümü’nde devam etti. Ancak yarıda bırakmak zorunda kaldı.
Ahmed Arif, Medeniyet, Öncü ve Halkçı gibi gazete ve dergilerde teknik işlerle uğraşarak yaşamını kazandı.
1948-1951 yılları arasında İnkılapçı Gençlik ve Meydan dergilerinde yayınladığı şiirleriyle adını duyurdu.
Ülkemizde toplumsal gerçekçi şiirin önemli bir temsilcisidir. Kendine özgü bir biçim ve dize düzeni oluşturdu.
1968 yılında şiirlerini "Hasretinden Prangalar Eskittim" adı altında yayınladı. “Yurdum Benim Şahdamarım” adlı bir şiir kitabı daha vardır.
2 Haziran 1991 tarihinde Ankara’da yaşama veda eden Ahmed Arif’i, ölümünün 32.Yılında rahmetle ve saygıyla anıyoruz…
AY KARANLIK
Maviye
Maviye çalar gözlerin,
Yangın mavisine
Rüzgârda asi,
Körsem,
Senden gayrısına yoksam,
Bozuksam,
Can benim, düş benim,
Ellere nesi?
Hadi gel,
Ay karanlık...
İtten aç,
Yılandan çıplak,
Vurgun ve bela
Gelip durmuşsam kapına
Var mı ki doymazlığım?
İlle de ille
Sevmelerim,
Sevmelerim gibisi?
Oturmuş yazıcılar
Fermanım yazar
Ne olur gel,
Ay karanlık...
Dört yanım puşt zulası,
Dost yüzlü,
Dost gülücüklü
Cıgaramdan yanar.
Alnım öperler,
Suskun, hayın, çıyansı.
Dört yanım puşt zulası,
Dönerim dönerim çıkmaz.
En leylim gecede ölesim tutmuş,
Etme gel,
Ay karanlık...
Editör: Dilek Tuna Memişoğlu
