YÜREKLERDEKİ ABİDE
Dünya bir tiyatro, hepimiz birer oyuncuyuz
Oyuna giremedik ki oyundan kaçmayız
''Rüzgâra karşı koşan adam,” sahnede
Oynarken yanlış trendeyiz birkaçımız.
Çevremde tedirginlikler, yumuşak pişkinlikler
Ben dağdan inmedim ki varlığımla şehirdeyim
Şehirler... Sanki toprağı gizlemişler
Göğü unutturmak istercesine...
Bütün caddeler hınca hınç kalabalık
Yine de kalabalıkta buram buram yalnızlık.
Güven ve korku kol kola, insanlarda baygınlık...
Yarattığı dünyanın kapılarını açmıyor bu güruha
Onlarca her doğru kendilerinde, adeta
Dünya üç beş bilgisizin elinde
Üzülme, ölüm herkesin kuşak belinde
Ne tuhaf şey şu ölüm...
Kimimiz savaş açmış ona, yenememiş kulun
Zararsız kılmak için dost geçinmiş başaramamış
Aklından çıkaramamış bazıları ama alışamamış
Çaresizlik... Unutmak gerekir demiş ama
Yine de karşılaşmış onunla hiç ummadığı bir zamanda
Ölüm... Sanki alışkanlık abidesi yüreklerde
Alışkanlıklarsa anahtarı kaybolmuş bir kelepçe...
Editör: Nevin Bahtışen
