YOL DÜŞÜNCELERİ
İnsan ederi değil hiçbir şeyin
Ömrün varidat defterine
Bir değer yazılmamış
Ölümden ve sevgiden başka
On dönüm tarla ya da bir araba
Sahilde bir yazlık, dağda bir villa
Gibi düşülmemiş tahrir kayıtlarına
İnsan atıldığı kuyuda
Hep bir Yusuf olmuş
Ve hep onun bekleyeni uzakta bir Züleyha
Tufan kopmuş kopmasına
Lut, karısına dönüp bakmamış
Ama hiç umutsuz olmamış mağma
Çıkıp Sodom'u da yakmış
Gemiyi Ağrı'ya da bırakmış.
İnsan, korkmuş büyük denizlerden belki
Kıyısından uzak durmuş içindeki okyanusun
Oturup şiir yazarken bile
Arkasını dönüp oturmuş suya
Sadece gözlerinin ucuyla bakmış
İnsan boğulduğu her suda
Kendi kırık aynası olmuş.
Çekinmiş dağların cazibesinden
Evini bir ırmağın kenarına kurmuş.
İlk çocuğunu suda doğurmuş sevgilim
Şairin kalbi dağdan yana atsa da
Şehir yalanlıyor bunu
İnsan daha bir hararetle sevişiyor
Leb-i derya odalarda.
Sen de biliyorsun suyun hırçınlığını
Kuyunun derinliği malumun
Ama Züleyha’da bir gerçek
Çile çekerek hem de
Vardığı her çeşmeden acı sular içerek
Bu Züleyha sevilecek Yusuf.
Dağdan şehirden geçilecek
Ama Züleyha’dan geçilmeyecek
