YENİDEN
Her sabah uyandığımda yeniden doğduğumu düşünürüm, güneşi ilk defa görmüş gibi hayran olurum ağaçların arasından sızan ışıltısına.
Yeşil otların, çiçeklerin kokusu gelir burnuma ne muhteşem kokular Allah’ım hiç birbirine karışmıyor, ayrı ayrı esip geçiyor.
Gökyüzü muhteşem mavilikte uçsuz bucaksız; bulutların süzülüp gitmesini, kuşların huzur veren seslerini dinlerken ”acaba ne konuşuyorlar aralarında” merak da ediyorum.
Dağların göğe değecek gibi duran ihtişamı karşısında kendime bakıyorum! Ne kadar küçüğüm.
Ve hava kararmaya başlarken sema’yı ışıltılar kaplıyor gökyüzü ışıl ışıl, ne çok yıldız var! Ay ışığının denize yansıyan görüntüsünün, dalgalarda oluşturduğu yakamozlar tıpkı yıldızları anımsattı, sanki suya dökülmüşler gibi.
Zaman yetmiyor hayranlıkla izlediğim bu muhteşem güzelliklere. Uyku tıpkı geceye benziyor, göz kapaklarım kapanırken geceye dönüyor bakışlarım. İçine hayalini çizdiğim yıldızlarıda alıp uzaklaşıyorum bir süre hayattan, kirpiklerimin arasından güneşin ışıltılarını görene kadar yeniden doğmak için.
Editör: Nevin Bahtışen
