TIMARSIZ TIMARHANELER
Bir masada oturan adam, gözlüklerinin üzerinden bana bakıp, daha söylediğim ilk cümlede, 'ilginç' dedi.. Arkasını getiremedim. O adama, eğer o an, bakın halınızdaki desende suratlar var' deseydim, ilginç bulduğu biçare ruhumu, anında kafese kapatırdı... O elindeki takvime bakıp randevu günü ararken ben kaçtım...
Kitaplarda yazılan hiçbir şeyi ezberlemedim... İnanmadım çünkü hiç, büyük harfle başlayıp, nokta ile biten cümlelerin, limitsiz anlamlar taşıdığına...
Benim de cümlelerim var, başı bozuk, darmadağın bir topuz halinde... Derim ki, sonuna nokta koysam ve tüm özneleri yerli yerinde kullansam da, tek cümlemle hayatın tamamını içine doldurma gayretinde olanlarla, aynı yolda yürümüyoruz... Sadece yanyana geçiyoruz...
Maalesef ummana bakıp, elindeki ıslaklıktan kağıda damlattıkların, ummanın ilk harfi bile değil... Büyük harfle başlaması neyi değiştirir!
İçimde bir şömine, şöminede kütükler. Yanında saksı çiçeği, toprağı çöl. Çöldeki devenin yanında yürüyorum. Gördüğüm seraplar, bir ipe mandalla asılır gibi kirpiklerime asılıyor. Bir gün sayacağım, kaç tanecik kirpiğim var? Kirpinin dikenleri kadar çok mu? Kirpikle kirpinin ne ilgisi var şimdi? Çok ilgisi var, ikisi de gözlerimdeki meskende...
İki kolu arkadan bağlasan ne olur?.. İçimde bilmem kaç kollu ejderha...
Adının ejderha oluşuna aldanma, kimi ejderhalar iyi niyetinden olmuştur akıldan fukara...
Hiç unutmam, kalın demir parmaklıklar ardından yağmur suyunu içime çektiğim anları... Ve hiç unutmadım, tamir edilmeye çalışılan hallerin, tamire ihtiyacı olmadığını!!..
