SÖYLE FERHAT
Şirin’i almanın yok muydu yolu?
Dağlarda işin ne be hey divane?
Unuttun yok yere derin uykuyu
Bir çift kara göze olup pervane.
Yâr ederler sandın Şirin’i sana,
Nasıl da inandın sen bu yalana?
Bıkmadan aşk ile kazıdın ama
Bî-sütun Dağı’nı ettin virane.
Anlatırlar kurda, kuşa öykünü,
Gül dalında bülbül okur türkünü,
Bu sevdanın yalnız çektin yükünü,
Sandın ki bu dünya olur kaşane.
Hiç kimse bilmiyor işin aslını,
Anladı mı acep Şîrin aşkını?
Ağyarı unuttun sevda şaşkını,
Gücüm yeter sandın şeytan fendine.
Keşke o dağları delip geçseydin,
Sana zulmedene kefen biçseydin,
Soğuk pınarlardan sular içseydin,
Sormadın bir kere başka çare ne?
Seferî dert yükü sevda yüzünden,
O da senin gibi dönmez sözünden,
Durmadan yaş döker iki gözünden,
Bir gün rastlanır mı kıymet bilene?
