SEVGİNİN DİLİ
Rüya, beş yaşında bir çocuktu. Gelecek sene anasınıfına başlayacaktı. Şimdi, yaşıtları gibi kreşe gidiyor ve öğretmeni onun çok zeki bir kız olduğunu söylüyordu.
Rüya, her sabah annesi onu uyandırmaya gelmeden önce gözlerini açar, pijamalarını çıkarır, annesinin geceden hazırladığı kıyafetlerini giyer, yatağını düzeltirdi. Annesi beşinci yaş gününün sabahı uyandırmaya geldiğinde, kızının ilk defa hazır olduğunu görünce çok şaşırmıştı. Fakat, sonraki günler bunun bir heves değil bir sorumluluk duygusu olduğunu anlayınca çok sevinmişti.
Annesinin iş yerine giderken geçtiği yol üzerinde olan kreşe, kahvaltıdan sonra babasını öperek işine yolcu eder, annesi ile birlikte yürüyerek giderlerdi.
Her sabah ve akşam evlerine üç yüz metre uzaklıktaki bir parkın içinden geçerek giderlerdi. Rüya, yaz kış o parktaki bankta, yaşlı bir amcanın oturduğunu ve kuşları beslediğini görürdü. Beyaz saçları seyrekleşmiş, hüzünlü yüzündeki derin kırışıklıklar oluşmuştu. Kışın sıkıca giyinirdi. Yazın çok sıcak günlerde bile fötr şapkasını ve soluklaşmış kısa kollu gömleğine, geniş mavi kıravatını mutlaka takardı. Kuşları beslerken, onlar ile kısık sesle konuşurdu. Rüya, her sabah ve akşam bu amcanın yanından geçerken; "günaydın" ya da "iyi akşamlar" derdi. Yaşlı adam, sessizce gülümser başı ile selam verirdi.
Bir hafta sonu, Rüya yine aynı parkın oyun alanında oynarken topu rüzgarla uçtu. Amcanın oturduğu banka doğru yuvarlandı. Tam da, yaşlı amcanın ayaklarının yanında durdu. Rüya topunu almaya gitti. Yaşlı adam uzanıp topu aldı ve Rüya’ya uzattı. Rüya teşekkür etti.
Tam gidecekti ki, yerinde durup yaşlı amcaya; "Amca, sen kuşlarla mı konuşuyorsun?" diye sordu.
Amca; "Evet, güzel küçük hanım" dedi.
"Ama kuşlar konuşamaz, sana cevap vermez ki" dedi Rüya.
"Doğru, kuşlar konuşmaz ama beni dinliyorlar ve sevildiklerini anlıyorlar" dedi. Bana öyle güzel sesler çıkarıyorlar ki, ben de onların beni sevdiğini anlıyorum dedi.
Rüya, tam olarak anlamamıştı ama yaşlı amcanın sevgiyi büyülü bir şekilde anladığını düşündü. O sırada, minik bir kuş Rüya’nın yanına doğru geldi ve ötmeye başladı.
Rüya; "Amcacığım, bana ne diyor bu güzel kuş?" diye sordu.
"Sana 'merhaba' diyor" dedi yaşlı amca.
Rüya minik elini kaldırıp kuşa; “merhaba” dedi heyecanla gülümseyerek.
Uzaktan annesinin sesiyle yerden başını kaldırdı. Annesi; "Kızım gel buraya, amcayı rahatsız etme!" dedi.
Rüya, yaşlı amcaya; "Hoşçakal" dedi ve annesinin yanına gitti.
Bir kaç gün sonra, Rüya annesiyle eve dönerken yine parktan geçiyordu. Yaşlı amca bu sefer bankta oturmuyordu. Onlar yaklaşırken, yaşlı amca da onlara doğru ilerledi.
Öncelikle annesine bakarak; "Merhaba hanımefendi. Kızınızla biraz konuşabilir miyim?" diye sordu.
Annesi biraz şaşkınlıkla izin verdi. Yaşlı amca; "Merhaba, güzel küçük hanım. Bu hediyeyi sana aldım." diyerek elindeki kutuyu uzattı.
“Bu kutunun içinde ki hediyeye çok iyi bakmalısın. Sen onunla ilgilenip konuşursan, bu sefer sevginin dilini anlayacaksın" dedi.
“Sana muhabbet kuşu aldım. Kafesi bankın üstünde duruyor. Hadi? Koş al gel" diye devam etti sözlerine.
Yaşlı amca, annesine dönerek; "Tabii, siz de onaylarsanız. Bu hediyeyi vermek istiyorum." dedi.
Annesi, Rüya’ya baktı. Küçük kız, yaşlı amcanın verdiği kutuyu göğsüne bastırmış, yüzüne iyice yayılan gülümsemesi ile zaten tombik olan yanakları daha da genişlemişti. O kadar mutlu görünüyordu ki, bu hediyeyi kabul etmemek olmazdı.
Editör: Ümmügülsüm Hasyıldırım
