SAHİPSİZ MEKTUP
Merhaba,
Sana elimde kalan son armağanımı sunsam kabul eder misin dostluğumu? Zira kırık dökük olmayan eskimemiş tek şey çocukluğumun yadigârı dostluğum. Sana verebileceğim başka hiçbir hediyem yok ki.
Ben sana “İki iyi dostuz değil mi?” derken sen de bana benim için hazırladığın çiçek gibi cümleleri söylesen.
Ardından, “Beni özledin mi?” diye sorsan.
“Özledim hem de öylesine ki!” desem sana sessizce. “Kimseler duymasın!” diye fısıldasam kulağına.
Öyle hallerdeyim ki görsen inanamazsın. Yüzümü yıkamaya çekinir oldum, hayalin yansır avuçlarımdaki suya diye. Çok sevdiğim kahveyi içmeye korkar oldum, silüetin belirir sıcak köpüğümde diye.
Çölleşen gönlüme serap mısın? Çiseleyen yağmurlarıma gökkuşağı mısın?
İçimin yangınını saklarım, dünyanın kışlarıyla soğumasın isterim, olur da bir gün ruhun yansır diye beklerim gönül penceremin buğusuna.
Hicrana benzer uzaklığın ey dost, çık gel karşıma! Sema olsun şiirlerim, bir can olsun gönlün ve kavuşsun mısralarım nefesine, aksın hece hece kâinatına.
Neredesin ey dost neredesin? Çık gel karşıma! Derin letafetin okyanus ötesi uzaklığında, boş lafların kara deliğe dönen tuzağında, biçare saf gönlüm beyhude arayışlar içinde. Hangi yoldur ki, dost cana gider, ruhum her adımda paramparça, terk edilen sular gibi köpük köpük ardın sıra görülmeyi beklerim.
Ey dost! Yolun nerededir? Bak dinle! Yalnızlık senfonisi çınlamakta, güvertede bayrak durgunlukta. Ey dost, çıkıver karşıma!
Yıldız ol gel kavuşalım, döşen enginlere nakış nakış, aydınlat gönlümü ışığında. Şimşek ol gel kavuşalım, hayat dümenine alev alev, ısıt gönlümü yangınında. Martı ol gel kavuşalım, şahit olsun kainat fasıl fasıl, coştur gönlümü kanatlarında.
Neredesin ey dost, neredesin! Ben böyle hiç iyi değilim, kulağımda sesin olmayınca...
