KUZENİME MEKTUP / OLMADI MEHMET ALİ
Olmadı be Mehmet Ali’m, hiç yakışmadı böyle apansız gidivermek sana! O koca bedenine rağmen iki beden büyük gelmedi mi ölüm sana? Bence iki değil üç beden büyük geldi. Ölümün soğuk elbisesi hiç yakışmış durmuyor üzerinde. Çünkü daha 28 yaşındasın sen. Hem oldu mu hiç, karını ve iki evladını yapayalnız bırakıvermek. Bugün 18 haziran, karnelerini aldı öğrenciler. Tabi ilk göz ağrın kızında aldı karnesini ve kim bilir belki de sevinçle göstermiştir karnesini babacığına, bu mu olacaktı karne hediyen kızına… bir daha geri dönmemek üzere gitmek mi olacaktı hediyen. Peki ya iki üç yaşlarındaki diğer evladına ne diyeceksin. Hiç hatırlayamayacak belki seni, belki de hiç bilmeyecek. Fotoğraflardan tanıyacak yalnızca. Hiç mi düşünmedin bunları Mehmet Ali. Bak ne diyeceğim sana, iki gün sonra 20 haziran Pazar, bu günün anlamını biliyorsun değil mi. Şimdi kimin babalar gününü kutlayıp ellerini öpecek o ardından bıraktığın masum iki yetim? Nasıl cevap verecek biricik eşin yavrularına, daha bir gün önce toprağa verildiğini. Çok hesapsız bir iş yaptın be kardeşim.
Daha birkaç gün öncesine kadar çocuklarına sarılarak yatıyordun belki, yanı başındaydı karın. şimdi toprağa sarılarak mı yatacaksın, daha mı çok sevdin ki toprağı karından çocuklarından da 28’inde bırakıp gittin. Toprak yorganın, mezar taşın yastığın mı oldu artık?
Peki ya babanla anacığını da mı düşünmedin? Baban beklemeyecek mi seni Pazar günü “oğlum babalar günümü kutlayacak” diye. Zaten 30 yıl önce bir kere yıkılmıştı dünyaları biliyorsun. Neden ağabeyinin yaptığının aynısını yaptın onlara. Aynı acıyı yaşatasın diye vermediler aynı ismi sana babanla annen. Sırf acılarını bir nebze olsun hafifletesin diye koymuşlardı ağabeyinin ismini sana. Ama sen ne yaptın şimdi? Daha büyük bir acı yaşattın babana, annene. İkinci kez verdiler şimdi Mehmet Alilerini toprağa. Elalem birine dayanamazken sen ikincisini yaşattın onlara.
Ya kardeşin Murat ne yapacak şimdi? Tek kardeşi, tek ağabeyisi sen vardın hayatta. Yapayalnız bıraktın oncağızı da. Artık tek bir dalları kaldı annenle babanın, o da kardeşin Murat. Üçüncü ve hayatta kalan tek evlatları. Allah ona uzun ömürler versin. Versin de bari onunla hayata tutunabilsin garip anacığın. Tabi bir de senden kalan iki emanet var onlara. Baktıkça seni görecekler onlarda. Sen kokacaksın kendi evlatlarında ve öyle teselli bulacaklar torunlarında.
Sana bir anımı anlatacağım. sanırım bundan 8-9 sene önce bir bayram arifesi günüydü. Mezarlıkta rahmetli Mustafa enişteyle karşılaşmıştık anneannemle. Önce selamlaştık tabi, sonra şöyle bir cümle dökülüvermişti eniştenin ağzından “ Figen’ime Yasin okumaktan geliyorum” bu da ne demek şimdi. Şaşkın şaşkın anneanneme bakmıştım. “Sahi senin haberin yok değil mi, gel seni Figen ablanın yanına götüreyim” demişti anneannem. O sırada da sen askerdeymişsin ve eniştem “Mehmet Ali’ye daha söyleyememişler, Figen ablasına bir başka düşkündü Mehmet Ali, askerden gelince bir şekilde söyleyeceklermiş artık” demişti. Gerçekten de bir başka düşkünmüşsün Figen ablana be kuzen. O gün ki şoku yıllar sonra bir de sen yaşattın bana biliyor musun? Figen ablanın mezarını gidince ayaklarımın bağı çözülmüş ve diz çöküp ağlamıştım. Konduramamıştım ölümü o gencecik insana, tıpkı sana konduramadığım gibi. Az önce de dediğim gibi bir başka sevmişinki ablanı aynı yaşlarda veda ettiniz dünyaya.
İyi de acelen neydi Mehmet Ali? Eninde sonunda hepimizin gideceği yer orası işte. Neden bu kadar acele davrandın? Bu yüzden miydi küçük yaşta evlenmen ve baba olman, bir bildiğin mi vardı kaderinle ilgili, bir şeyler mi sezinlemiştin de bu kadar erken atılmıştın hayata? Senin yaşıtların daha yeni hayat kurarken senin nerdeyse on yıllık yuvan olmuştu. Evet, varmış bir bildiğin demek ki… niyetin erken gitmekmiş sevdiklerinin yanına.
Çok mu özlemiştin Figen ablacığını? Anladık, bir başka severmişsin ablanı da, böyle mi olması gerekirdi yani?!
Yoksa sen Mehmet Ali ağabeyini de mi çok özlemiştin, hiç görmediğin, sadece resimlerden ve anlatılardan bildiğin ağabeyini…
Ama inan o senin bu kadar erken yanına gitmeni istemezdi herhalde. Çünkü bir kez o üzmüştü annesini, ve aynı acıyla senin de üzmeni istemezdi kesinlikle. Çok mu özlemiştin Figen ablanı, Mehmet Ali ağabeyini ve tabiî ki babaanneni de?
Mehmet Ali, yoksa şimdi oralarda, uzaklarda Figen abla bir yanında, sen de bir yanında mısın Raziye babaannenin? Bir şey daha sana, Bir gün Raziye halam Figen ablanın resmine bakıp ağlayarak şunu demişti bir bayram ziyaretimizde, “yıllar önce Mehmet Ali’me zor dayandım, ama yaşlı kalbim Figen’ime dayanamayacak, Figen’in acısı benim sonum olacak” demişti. Ve öyle de oldu. Senin de acını görse ne yapardı zavallı kadıncağız bilmiyorum. Ama bildiğim tek bir şey var o da şu. Artık babaannen oralarda bir yerde üç torununa kavuştuğu için çok mutlu.
Mehmet Ali seninle çocukluğumuzda ne zaman bir araya gelsek çok iyi anlaşır, güzel güzel oynardık. Ancak büyüyünce hayat şartları ister istemez irtibatımızı koparmamıza sebep oldu. Sadece bayramlarda görür olmuştuk birbirimizi. Ama bu aramızdaki bağı hiç koparmamış, biliyor musun kardeşim? Uzun yıllardır dökmediğim gözyaşını döktüm arkandan. Şunu bilmeni isterim ki öz kardeşin nasıl acı çektiyse arkandan ve nasıl dünya başını yıkıldıysa ölümünle, inan hiç eksiksiz aynı duyguları ben de yaşadım. Sana yazdığım bu mektubu bile gözyaşlarıyla tamamlamaya çalışıyorum. Hakkını helal et kardeşim. Tüm sevdiklerin ve ben hakkımızı sana helal ediyoruz.
HAKKIMIZ ANANIN AK SÜTÜ GİBİ HELAL OLSUN, MEKANIN CENNET OLSUN…. ELVEDA………
KUZENİN (KARDEŞİN) MUTLU AKÇAY
