KAYIP SEVDA MEKTUBU
Gözyaşları yüreğinde
Yüreği avuçlarında bir kadın
Göbeği çatlarcasına ağlayan
Gözyaşları sel olan bir çocuk
Huzursuz bir sessizlik
Sessiz bir karanlık
Hüzünlü bir yürek
Kederli bir kalem
Yıpranmış bir kağıt parçası
Titrek ellerinde kalemi olan bir adam
Martıları düşünmeye başladı
Neden martılar denizi sever
Maviliklerinde uçuşur diye
Maviye mi sevdalıydılar
Yoksa balıklara mı?
Mavide yoksa hayat ne yapsınlar maviyi
Bir gönülde sevda yoksa
Gönül olabilir mi adı?
Martılar derin mavilerin kuşları
Hayatın olduğu yerde uçuşurlar
Mavi yaşamdır martılara...
Prensesin mektubu ulaşmadı delikanlıya
Martılar düşürdü mektubu denize
Kayboldu mavilikte sevda mektubu
Yazık oldu delikanlıya
Utandı martılar
Gidemediler bir daha delikanlıya...
Dengeler bozuldu
Sevdalar yarım kaldı
Hasretler yeniden dirildi
Özlemler alev aldı
Yaktı mahzun yürekleri
Sûkuta büründü diller
Kelimeler kifayetsiz kaldı
Yürekler yalnızlığa mahkum...
Gözyaşları yüreğinde
Yüreği avuçlarında bir kadın
İçindeki kız çocuğu ağlıyordu.
Mahzun gülüşlerinde saklıyordu
Ağlayan yüreğini.
Adam görüyordu yürekten dökülen yaşları
Ve yazıyordu kadının öksüz sevdasını
Yarım kalmışlığını
Ağlayan kız çocuğunu..
Gün görmemiş yürekler
Güneşe hasret,
Yalnızlığa meftun
Acılara müptela
Serseri kurşunlara hedef
Nice masum sevdalar can çekişiyor
Duygusuz, vefasız, kalpsiz iklimlerde.
