KAN KIZILI İSYAN
Sonbahar yangını bir güneş perdelerin ardında.
Yüzümde solgun bir hasret
Ve sanki inadına hep gözlerimde yüzün.
Söylesene şimdi kim daha yalnız
Sesin susamıyorsa sesime
Gözlerin gözlerimi özlemiyorsa
Olur olmaz tenin üşümüyorsa
Sen hangi sevdayı büyüttün koynunda
Yüzünün değdiği bir gün yeterdi bana
Sesinin değdiği bir an
Bir parmak dokunuşu yeterdi ömrümü almaya
Sen hangi sevdayı büyüttün koynunda
Gelip geçiyor mevsimler birer birer
Boynunu bükmüş gelincikler gibi içimde ukde kalmış özlemlerin kan kızılı isyanı.
Bir de uzayan gecelerin o hain karanlığı
Hangi özleme sarılsam sen kokuyor nefesim
Ne yana dönsem sen boşluğu
Hangi dilde sussam sence konuşuyor gözlerin
Ruhumu ele geçiren iblis.
Hangi meleğin soyundan
Bir isyanı sürüyor damarlarımda dört nala atlar.
Ruhum benden habersiz
Kendi ateşini harlıyor
Kendi külüne ateş.
Kendi ateşine kül yüreğim
Kendine, kendine, kendine yanıyor
Saçlarının ateşinde şimdi cehennem
Şimdi cehennem soluğunun ötesi bir nefes
Bir dokunuş şimdi ölümlerin en afillisi
Sen hangi sevdayı büyüttün koynunda
