KADER
Kader diye vurmayın yüzüme, ben hiç anlamam kaderden,
Vuracaksan adaletli vur, elle gelen düğün bayram neticede,
Alnıma yazıldıysa kader, Allah’tan başka hiç kimse silemez.
Herkes kaderine razı elden gelmiyor hiçbir şey.
Kaderin karşısında çaresizce beklemek tıpkı idamı bekler gibi,
Dünden umudunu kesmiş bugünü hala beklemekte yüreğim yarını henüz belli değil.
Bir yaprak gibi savuruyor bizi zaman rüzgara gerek kalmadan,
Umut diyorum umut bitmek bilmeyen kaderin değişmesini bekleyen.
Şu hayat ne çok şeyleri öğretti bizlere, sorarsak herkes filozof.
Yaşamaya çalışıyoruz hayatı umarsızca sonumuzu bilmeden, ne garip bileti kesilmemiş yolcuyuz hepimiz de: Gülerken ağlamak ağlarken gülmek, bu duygular içinde yaşamı tiye alıyoruz belki de,
Kader az müsade etsen de, birazcık da hayata inat bizi güldürsen.
Kader deyip de vurmayın yüzüme ben hiç anlamam kaderden,
şu fani dünyada kimi şanslı kimi de çok şanssız ezelden.
Yoruldum hem de çok yoruldum hayat her yerde kaderimi aramaktan:
Ey kader sen de mi oyunun bir parçası oldun, gelme artık sende üstüme,
Rabb’imin kader diye yazdığını ben hiç silemem…
