İSYAN
Feryatlar arşa çıkmış herkes saç baş yoluyor,
Âlimi sus pus olmuş, cahil söz dalaşında.
Bilen varsa söylesin bize neler oluyor?
Bütün umutlar sönmüş, gözler hece taşında.
Her boyaya boyanmış tanınmıyor o yüzler,
Kimseyi avutmuyor yalan yanlış o sözler,
Karınları doysa da her zaman aç o gözler,
Hiç doymayan o gözler fakirlerin aşında.
Görmedi böylesini dünya durduk duralı,
Sanki insan değil de açık pazarın malı,
Hangi kitap yazıyor böyle rezil kuralı?
Kızlar gelin gidiyor daha çocuk yaşında.
Münafıkla mürai kol geziyor her yerde,
Bin dert daha katarlar başındaki her derde,
Onlar çalıp oynuyor, oynamayan kederde
Vazgeçerler zannetme henüz işin başında.
Ezilenin dinmiyor her gün artan isyanı,
Cennet gibi bir vatan cehaletin kurbanı,
Örümcek ağlarıyla örülürken dört yanı,
Kimi canından bezmiş, kimi mal telaşında.
Kul hakkını yiyerek her gün göbek atanlar,
Yetimin mallarıyla her gün caka satanlar,
Helal aşına her dem haram lokma katanlar
Sondan birinci olur insanlık yarışında.
Kurda kuşa yem oldu halkın bütün varlığı,
Görmemişti bu millet hiç böyle bir darlığı,
Seferî, yener elbet gördüğü her zorluğu
Şimdi umut yeni bir kurtuluş savaşında.
