GURBETTEN MEKTUP
Merhaba Anneciğim, babacığım.
Umarım iyisinizdir, bizi soracak olursanız hamdolsun, diyelim. Gurbet ellerde ne kadar iyi olunacaksa o kadar, kısaca payımıza ne düşerse razıyız. Çocuklar okullarında, biz her zamanki işimizde.
Kavuşacağımız günü iple çekiyoruz, eksilen her gün, her ay bir yandan üzüyor, bir yandan da size yaklaştırıyor.
Şimdi hava orada güzeldir, her yer yeşillenmeye başlamıştır, ağaçlar çiçek açmıştır, mis gibi ilk bahar kokuyordur.
Bizim burası da kış gibi hala, arada eksi dereceler oluyor.
İyi ki burada değilsiniz diyorum bazen soğuk olunca hava, çünkü romatizma şikayetleriniz artardı.
Sizinle telefonla konuşunca bir süreliğine iyi geliyor ama sadece bir süreliğine.
Hepimiz özlüyoruz sizi, arada çocuklarla hafta sonu kahvaltısında anıyoruz.
Çocukluk anılarımı sormaya başladı torunlarınız, onlara komik ve ilginç geliyor anlattığım her bir şey.
İş yerimde Türk çocuğu var, ama sadece adı Türkçe! Çok üzücü; ana dilinden tek kelime bile bilmemesi. Bana "kültürümüzü yaşatmaya çalışın, nerede olursanız olun" derdiniz hep.
Keşke herkes sizin gibi duyarlı olsa.
İyi ki bizi böyle güzel yetiştirdiniz.
Ben Alman komşularıma kandillerde bayramlarda hamur işi ya da helva dağıtıyorum, ilk başlarda yadırgıyıp sorular sordular. Anlatınca ilginç geldi, hatta bir tanesi bizi görünce Türkçe selam vermeye başladı.
Bu arada geçen hafta düğün vardı, gittiniz mi? Umarım iyi geçmiştir, Rabbim hayırlı geçim versin gençlere inşallah.
Şimdilik bizden bu kadar.
Bir şeye ihtiyacınız olursa yazın ya da arayın mutlaka.
İyi bakın kendinize, Allaha emanet olun.
Özlemle ve hasretle, kavuşmamıza tamı tamına 168 gün kaldı inşAllah.
Selamlar ve Sevgiler...
Özgür Ailesi
