GÜLLER
Gönül bahçeme
Yağan yağmurdan sonra
Gökkuşağının renklerini
kendimden geçercesine izlerken
Beyaz bir kır atı kişner uzaklarda
Nasıl da umarsızdır gidişi.
Bizim derenin nazlı suları çağlar
Gül kokuları sarar yüreğimi
Toprak ansızın sen kokar.
Bir kor gibi alevlenir kırmızı
Bülbülün güle olan tutkusu gibi
Ne büyük özlemdir yaşanan.
Ey güllerin albenilisi, kırmızı gülüm
Yüzümdeki gülümse
Haydi uyan, sar beni.
Ayrılıkla tutku ayrılmaz ikilidir
Yaşam ölüme koşarken
Günbegün azalır ömür dediğin.
Bahçemin tutkulu gülleri
Kırmızısı, beyazı, pembesi
Beyazı daha tomurcuk,
Kırmızılar açmış dallarında
Uğruna yazılmış türkülerle
Isıtırlar yaralı yürekleri.
Ne büyük vurgundur ayrılıklar
Kağıda dökülemez sözler
Tene batar dikenleri
Söz biter, dil susar
Gün gelir, durur zaman.
Aklar sarar saçımı
Beyaza da kuşkusuz kan damlar
Gözden düşenler gibi...
Editör: Nevin Bahtışen
