Gerçekler Gerçektir / Metin Özdoğan

GERÇEKLER GERÇEKTİR

Sonu belli olmayan bir yoldayım
Özgürüm ama yapa yalnızım
Kuru ağaç gibi çırılçıplağım
Sanki kuru bir ağacım

Tek başıma yürüyorum
Yolun sonunu arıyorum
Aydınlığın karanlığındayım
Gündüzde değil hep gecedeyim

Özgürlüğüm, yalnızlığım dedim
Ham meyve gibi yere düştüm
Kendi kendime üzüldüm
Hayatımı ikiye böldüm
Işığım vardıda söndü
Ayaklarım boşa yürüdü
Yalnızlığım bana güldü

Özgürlük yalnızlıkmış
Ucuz değil pahallıymış
Aydınlık değil karanlıkmış
Acıların en acısıymış
Yalnızlığı kendime eş edindim
Özgürlüğe can kardeşim dedim

Gece ve gündüz oldu çocuğum
Kendimi boşlukta buldum
Sonu belli olmayan yoldayım
Gidiyorum sona doğru adım adım
Unutuldu ismim, adım
Bu yolda yapayalnızım

Mutluluk resimlerde kaldı
Kader mutluluğu benden aldı
Kıskananlar mutluluğa kanat açtı
Sevenler benimle birlikte ağladı

Gerçekler hep gerçektir
Dünya yalan ama yaşananlar gerçektir
Unutmayı herkes beceremez,
Benim gibi
Hiç bir şey unutulmaz gibi
Gece gündüzü sardı kollarına
Bırakıyor beni yine yalnızlığa
Gecenin karanlığı sarıyor beni kollarına
Alıştırdı beni yalnızlığa
Şair olmasa
Şiir olmaz
Şiir olmasa
Şarkı olmaz

Editör: Ümmügülsüm Hasyıldırım