GENÇLİĞE MEKTUP
Aslında mektup yazmayı pek beceremem sevgili gençler. Lakin günümüzde klişe olup dolanan ve ağızda sakız olan ben ve benim gibi gençliğe elveda demeye başlayan fosiller tarafından söylenen " Bu gençlik nereye gidiyor serzenişini" duydukça sinirlerim zıplıyor. Müesses nizamın kurucuları, sürdürenleri ve içinde bulunulan siyasi, ekonomik ve içtimai hayatın yozlaşmasının sorumluları sanki gençlermiş gibi bir kolaycılığın sahiplenicisi bizleriz sizler değilsiniz.
Yüz seneyi deviren Cumhuriyet ve geçmişe doğru gidersek Osmanlı ve Selçuklu İmparatorlukları döneminin yöneticileri de gençler değildi. Zaman zaman milletimizin saadet devirleri oldu tabii ki. Bu saadet devirlerinin olmasında büyüklerin siz gençlere duyduğu güven ve sağlanan imkanların rolü çok büyüktü. Çünkü o zamanın büyükleri biliyorlardı ki geleceğin büyükleri siz gençler olacaksınız.
Yanlış aklımda kalmadıysa Sümerolog Muazzez İlmiye Çığ'ın çevirisini yaptığı 3000 yıllık bir tablette taa o zamanın büyükleri de "Nereye gidiyor bu gençlik?" diye serzenişte bulunuyorlarmış. Yani gençler o günden bu güne pek de değişen bir şey yok. Çünkü kolaycılığa sığınan biz büyüklerin olduğu her dönemde bu klişe laf söylene gelmiş.
Siz bize benzememek için bulduğunuz her fırsatta okuyun, gözlemleyin ve çağımızın ileri medeniyetlerinin nasıl bu hale geldiklerini sorgulayın. Hedefiniz hiç bir zaman para ve başarı olmasın. Çünkü öğrenip kendinizi geliştirdikçe ikisi de kendiliğinden sizinle birlikte gelecektir. Bilginin dünyadaki en büyük silah olduğunu anladığınızda hem ülkeniz hem de dünya daha yaşanabilir bir yer haline gelecektir.
Fakat bilgi ağacının yetiştiği toprağın gübresi iyi bir ahlak, vicdan ve kendin gibi olmayana göstereceğin hoşgörü ve merhamettir.
Sevgili gençlik siz bizim iyi yanlarımızı örnek alın ve nereye gidiyor bu gençlik serzenişimizi boş verin. Mektubuma son verirken "Nereye gidiyor bu ihtiyarlık?"diyor ve sizi selamlıyorum.
Umarım size bıraktığımız bu dünyadan dolayı bizi affedersiniz.
