EYLÜL BAKIŞLIM
Mevsimlerden Sonbahar.
Aylardan eylül.
"Bekle beni sana döneceğim bir gün mutlaka" diyeli bu sabah ile birlikte tam üç yıl on üç gün oldu.
Bekle dediğin yerdeyim ben yine!
Dün gece sana yine senin haberin bile olmadığı yeni bir mektup daha yazdım.
Yazdığım bu mektubu bir zamanlar aşk ile mektuplar yazıp bıraktığımız o ağaç kavuğunun içine bırakıyorum sen oku, diye.
Baktım da hâlâ henüz almamışsın yokluğunda şans yazdığım diğer mektupları da.
Zaten o mektupların bir çoğu da eylülde sararıp solan yapraklar gibi asıl rengini kaybedip, solmuş.
Onlar da eylül gibi hazana boğulmuş.
Bugün seni sordu parkın bekçisi. Ne zamandır seni sormuyordu. Sanırım halime üzülüp sorası geldi.
"Gelmedi mi hâlâ yok mu o senin hayırsızdan bi haber?" diye seni sordu.
Gözlerim nemli;
"Yok hâlâ ondan bir haber, benim de yüreğim yanık bir aşkın yaprak dökümünü yaşıyor bu yüzden."
"Onun da geleceği yok ya! Ah bekle dedi ya bekliyorum." işte dedim.
"Aşık insan her zaman bekIer, bir yaşa kadar umutIa, ondan sonra umutsuzca bekIer." dedi.
Sonra da;
Başını öne eğerek gitti.
Sonra bir hikâye düştü yüreğime..
Rivayete göre;
Kral, dondurucu bir kış günü gecenin soğuğunda nöbet tutan bir muhafıza sordu:
-Üşüyor musun muhafız?
-Ben soğuğa alışkınım kralım, dedi muhafız.
-Olsun, ben yine de sana sıcak elbise getirmelerini emredeceğim, dedi ve gitti. Lakin emir vermeyi unuttu.
Ertesi gün nöbet yerinde muhafızın soğuktan donmuş cesedini buldular. Muhafız nöbet yerinde bulunan duvara bir yazı yazmıştı.
“Kralım ben soğuğa alışıktım, beni soğuk değil, sizin sıcak elbise vaadiniz öldürdü."
Sanırım beni de senin;
"Bekle beni bir gün mutlaka döneceğim” umudu öldürecek…
Beklemek cehennemdir ama yine de beklerim seni "bir gün dönersin" diye.
Ama artık sonbahar gibi yaprak döktü umutlarım.
Seni artık umutsuzca bekliyorum.
Kimbilir senin haberin bile yok hâlâ seni beklemelerimden ama yokluğunda da buldum ben seni bir gün döneceğini umut ederken.
Bu gidişle kimbilir daha kaç Eylül yaprak dökerim, hiç bilmiyorum.
Daha kaç hazan bekleme cehenneminde yanar kule dönerim onu da bilmiyorum.
Belki de artık beklememeliyim seni ama;
"Ah! Eylül bakışlım. Eylülde her şey zordur, ben sanırım bu yüzden seni de eylülü de bir başka severim…”
Hem biliyorsun yağmur gözlüm, eylül bakışlım, şairler eylülü bir başka sever."
Hadi boş ver sen, Eylülün hüznünü bana bir şiir ismarla.
İçinde umut olsun
Eylül olsun…
Vuslat olsun...
Editör: Dilek Tuna Memişoğlu
