EY GÖNÜL
Hazırlan ey gönül
Önümüzde uzun bir yol var
Bu yolun üstünde mayınlar var.
Dikkat et ey gönül
Menzilimizde ebedi iki yurt var
Varlıktan hiçliğe,
Hiçlikten varlığa doğuş var...
Arındır kendini ey gönül
Arındır ki patlamasın mayınlar
Karanlık olmasın tehlikeli yollar...
Aldatmasın seni yalancı ışıklar…
Semaya bak ey gönül!
Yıldızların ihtişamını seyret,
Nasılda gökyüzünde asılı duruyorlar
Zifiri karanlığın içinde birer kandil gibi parlıyorlar
Ne dersin ey gönül?
Her karanlığın bağrında yok mudur bir ışık?
Aydınlat kendini ey gönül!
Aydınlat ki göresin hiçliğini...
Ey gönül!
Nedendir bilmem,
Karanlığa düşen her insan kendini dev sanıyor...
Kendine bak ey gönül!
Söyle bana kendine ait neyin var?
Üryan gelmedin mi dünyaya?
Üç metre bez ile gitmeyecek misin ukbaya?
Heybende yoksa ilahi rıza
Hoş geldin derler mi ki sana?
Düşün ey gönül!
Şayet düşünürsen
Hakikatin aydınlığı gören gözlerin olur
Ruhunu saran karanlıklar son bulur.
Yolundaki mayınlar birer birer imha olur
Bütün yalancı ışıklar görünür olur...
