Hepimizde bir hava ki sormayın!
Mangalda kül bırakmıyoruz. Anlattıkça anlatıyoruz. Her konuda sözümüzün üstüne söz, fikrimizin üstüne fikir tanımıyoruz! Fikir derken illa ki bize ait olması da şart değil! Bizim, o fikri doğru olarak kabul etmiş olmamız yeterli...
Her ne kadar çözüm önerilerimiz yok ise de, yanlışları bir çırpıda sayabiliyoruz. Bizim gibiler kolay yetişmiyor! Kıymetimizi bilin! Yanlışları tesbit etmekte ellerimize şu dökebilecek kimse yok!
Bilim adamlarımız yeterince çalışmıyor, düşünmüyor ve fikir üretmiyorlar. Aslında şimdiye kadar ölüme bile çare bulmalıydılar! Ama nerde?...
Edebiyatçılarımız bizleri anlamaktan ve anlatmaktan aciz! Bize mana aleminin kapılarını ardına kadar açmalı idiler ama nerde?..
Siyasetçilerimiz; bizler çalışmıyor olsak bile; “Ekmek elden su gölden” misali müreffeh bir hayat sürdürebileceğimiz düzen kurmalı idiler! Ama nerde?...
Biz beklentilerimizi sıralıyoruz, onlar da çözüm yollarını bulsunlar!
Her şeyi bizden beklemesinler!
Öyle değil mi?
***