Zaman Çarkında / Zehra Yücel

ZAMAN ÇARKINDA

Eski günlerin eskimemiş saatlerindeyiz ey sevgili!
Gönlümüzde saf sevgilerin büyülü kokusu taptaze....

Sen uyurdun ben şiir yazardım yalnızlığıma.... 
Gecenin sessizliği sararken kollarımı
Cama vuran, yağmur damlaları ıslatırdı yüreğimi
Rüzgârlar öperdi anlımızdan sesizce.

Hatırlar mısın?
Hani üzerine koyduğumuz üç beş kuruşla aldığımız mobilyanın keyfi sarardı ikimizi
Bir tül misali sarardı sevginin elleri
Özlem dolu sôzler akardı dudaklarımızdan.

Sen uyurdun ben şiir yazardım yalnızlığıma....
Yıldızlar sağılırdı geceye darılıp
Yutardı karanlıklar yaşanan olayları
Kalem susardı, 
yüreğim müebbet !
Zaman öğütürken sevgimizi 
Yudumlarken, bir fincan kahvede çocukluğumu
Özlemin kekremsi tadı kalırdı içimizde.

Sen gökyüzünü unuturdun,
Ben mehtaba şiir yazardım....
Buruk bir sevinç kaplardı kalbimi
Zaman çarkında yaşanmış hikayelerim
Delice bir tay koşardı, sanki içimde
Bir yanım  acırdı, bir yanım mutlu
Bir nehir akardı sağımda
Kalbimi okşardı, sevginin ayak sesleri
Ve sen uyanırdın, ben ölürdüm 
Ben ölürdüm.