YORGUNUM
Yüzün gelir gözlerimin önüne
Damlalar göl oldu yorgunum yorgun
Tabip çare olmaz bir tek ölüme
Duygular dil oldu yorgunum yorgun
Neşteri vurmayın azan yarama
Dostlarla girmeyin benim arama
Zülfü yare değıp saçım tarama
Zülüfler tel oldu yorgunum yorgun
Bırakın siz beni kendi halime
Çürümüş yapraklar geldi elime
Gel sebep olmayın son menzilime
Dönülmez yol oldu yorgunum yorgun
Garip Gül der; gelip gidip varan yok
Çibanlarım göz göz oldu saran yok
Dar günümde hatırımı soran yok
Ne biçim hal oldu yorgunum yorgun
