YALNIZLIĞA SERENAT
Hoş geldin yalnızlığım,
Buyur gel otur baş köşeye.
Gecenin bir vakti yine tünedin yüreğime.
Tepeden tırnağa baş başayız işte.
İki eski dost gibi yaslanalım birbirimize.
Ben anlatayım, sen dinle...
Ah, benim asi, naçar, mahsun yalnızlığım!
Sanmak, değil miydi hepimizi mahveden?
Nerede şimdi yüreğime koyduklarım,
Aynalara gülen yüzüm?
Neden hep böyle parçalı bulutlu bu gözler?
Peki insan, neden kalabalıklar içinde yalnızlığı özler?
Hoş geldin, benim kimselere boyun eğmeyen asi, mağrur yalnızlığım!
Buyur gel otur baş köşeye.
Ben anlatayım sen dinle...
Söyle onlara,
Vefasızların ederi kalmadı, gözümüzde.
Salıverdim, yüreğime ağır gelen ne varsa.
Azat ettim içimde sızlayıp duran kağıt kesiği sevdaları,
Vakitli vakitsiz üstüme çöken, şu yediveren hüzünleri...
Gitsinler, gidebildikleri kadar öteye.
Selam saldım, olmuşuna olmamışına, ne gam!
Yerini yadırgayana, açık kapılar...
Şimdi yeniden yollara düşme vakti,
Ve dahi, herşeye yeniden başlama vakti.
Hoş geldin yalnızlığım,
Buyur gel otur baş köşeye.
Seyreyleyelim, kim ne kadar kalmış yüreğimizde...
