YAĞMUR OLMAK VARDI
Yağmur olmak vardı bu alemde..
Bulut bulut dolmak gökyüzünde..
Sağanak sağanak inmek zaman zaman..
Susamış toprağa, yanan gönüllere..
Can vermeliydi…
Yağmak vardı zaman zaman..
Kuruyan ümitlerin üstüne..
Yağmak vardı durup durup bulutlardan.
Suya kandırmak vardı çatlamış toprakları..
Can olmak vardı, büyütmek vardı taze fidanları.
Fidan çocukları..
Kırmadan, üzmeden, yitirmeden umutlarını..
Güneş açmalıydı ardından pırı pırıl…
Yıkamak vardı kirlenen dünyayı..
Yıkamak vardı insanlığı zaman zaman..
Arındırmak ruhları..
Sevgi çiçekleri açtırmak vardı gönüllerde..
Gözyaşları yerine..
Yağmur damlaları olmalıydı yüzlerde..
Tazecik, billur gibi..
Sevgiler, sevdalar yükselmeliydi yüreklerden..
Sonra barış yağmalıydı, insanlığın üstüne göklerden..
Barış yağmurlarıyla yıkanmalıydı kinler düşmanlıklar..
Işıl ışıl olurdu dünya..
Her yağmur sonrası..
Yaşamaya doyulmazdı hayat..
Uçmak için mutluluğa..
Her şey sevgiden, umuttan kol, kanat…
