YA MEZUN OLAMAZSAM!
Yıl sonu gelmek üzereydi. Şunun şurasında ne kalmıştı mezuniyetime... Tüm derslerimi geçmiştim; yalnız "kompozisyon dersim" zayıftı. Ya mezun olamazsam!..
Kompozisyon dersimize giren Nedim Bey;
kumral saçlı, oldukça uzun boylu, iri yapılı bir
adamdı. Kalın çerçeveli siyah gözlüğü, onu
daha heybetli kılıyordu... Aslında sevecen,
babacan biriydi, bu kara gözlüğü takmasa...
Hoca, öz Türkçe sözcüklere hayrandı. Günlük dilde, konuşmalarımızda, yazılarımızda
kullanmamızı isterdi. Yabancı dillerden dilimize
geçen yabancı sözcükleri asla sevmezdi...
Baktım ki, kompozisyon dersini geçemiyorum, iş başa düştü. Ali Püsküllüoğlu'nun "Öz Türkçe
Sözlüğü’nü" aldım. Birçok yeni sözcük kattım
söz dağarcığıma. Sınavlarda uyguladım. Yine
olmadı. Hoca beni dersinden bırakmaya kararlı.
Yıl boyu kompozisyon sınavlarından hep on
üzerinden dört aldım; ne üçe düştü, ne beşe
çıktı.
Bir gün ders çıkışında Nedim hocanın, beş altı
arkadaşıyla fakülte bahçesinde sohbet
ederek yürüdüğünü gördüm. Utanacak ne vardı.
Hemen koştum yanlarına. Birden bir cesaret
geldi bana. Hocama; “Hocam, sizin istediğiniz gibi öz Türkçe sözcükler kullanmaya çalışıyorum, yine de başarılı olamadım.”
Bana döndü, dedi ki; "Sen sözcükleri yerinde
kullanamıyorsun.” Sonra birden elimdeki "Öz Türkçe Sözlüğe" takıldı gözleri; "Dur bakayım,
o elindeki ne?" Aldı, inceledi, dudak büktü; aydınlandı gözleri; "Seni düşüneceğim
hocam." dedi. Ayrıldık. Ve ben bu sözlük sayesinde onun dersinden geçtim.
Gözlerimde gül yüzlü öğrencilerin hâyali, yürüdüm caddelere...
