VEDA
Güneş gülümsedikçe yeryüzüne pervasız,
Taş kesilmiş yürekler, kalınca sevdasız,
İçimiz dışımıza çevrilse, yoktur bir tek gönül yarasız,
Rabb’im bizi affet; yoktur hiçbir kulun hatasız.
Hatasız olmak değil, hatayı telafi etmektir marifet.
Ne denizler hazmedebildi, ne toprak; kopuyor kıyamet.
Hâlâ sayıklıyoruz, olanlar, güya
Uyan, uyan da bir bak, dile Rabb’inden inayet.
Bulutlar küskün, vermiyorlar bir damla su,
Rüzgâr dersen isyanda, esiyor dünyalar dolusu.
Haberin bile olmayacak, deccal kurmuş pusu,
Sen de düşeceksin tuzağa, yok Allah korkusu.
Nefsinle değil, aklınla yaşa şu fani hayatta.
Ömür sermayen bitiyor, uyan, kalma gaflette,
İşin çok, zamanın yok, “eyvah” deme öbür âlemde,
Gözlerim semada, dilim duada, ederim dünyaya veda.
