Veda...

VEDA... 

Güneş gülümsedikçe yeryüzüne pervasız,
Taş kesilmiş yürekler kalınca sevdasız,
İçimiz dışımıza çevrilse yoktur bir tek gönül yarasız,
Rabbim bizi affet, yoktur hiçbir kulun hatasız.

Hatasız olmak değil hatayı telafi etmektir marifet.
Ne denizler hazmedebildi ne toprak, kopuyor kıyamet.
Hâlâ sayıklıyoruz, olanlar güya doğal afet,
Uyan, uyan da bir bak, dile Rabbinden İNAYET.

Bulutlar küskün, vermiyorlar bir damla su,
Rüzgâr dersen isyanda, esiyor dünyalar dolusu.
Haberin bile olmayacak, Deccal kurmuş pusu,
Sen de düşeceksin tuzağa, yok ALLAH KORKUSU.

Nefsinle değil, aklınla yaşa şu fani hayatta.
Ömür sermayen bitiyor, uyan, kalma gaflette,
İşin çok, zamanın yok, “EYVAH” deme öbür âlemde,
Gözlerim semada, dilim duada, ederim dünyaya VEDA