SOKAK LAMBALARI
Ay, aydın,
Yıldızlar parlak,
Gökyüzü,
Berrak değildi.
Karanlık bulutlar sarmıştı,
İs kokan havayı,
Semada kasvet,
Kentin caddelerinde,
Sadece gölgeler vardı.
Soluktu, sokak lambaları,
Sisler kollarına almıştı,
Tekmil bulvarları,
Terketmişti, çocuklar,
Erkenden parkları,
Kuşlar sığındıkları dalları,
Perdeleri çekik,
Buğuluydu pencerelerin,
Islak camları.
Yağmurlar yıkamıştı,
Günbatımından önce,
Günün saçlarını.
Rüzgar savurmuştu,
Gül yapraklarını,
Bu kez,
Akrep kovalamıştı,
Ardılı yelkovanı,
İşte böyleydi,
Hayatın akışı,
Senin tümden,
Kapatıp, gittiğin,
Gece, kapıları.
Sonra, evet sonra,
Ne mi oldu?
Gören olmadı, giden kuşları,
Çocuklar bir daha doldurmadı,
O çok sevdikleri parkları,
Kimseler açmadı ,
Perdeleri, camları.
Kendiliğinden sürdü,
Gece karartmaları,
Ve bir daha hiç yanmadı,
Gönlümün bir yerinde,
Kalbim gibi kırıılmış,
Sokak lambaları..
