SEN KİMSİN NESİN?
Akşam yemeğini yedikten sonra televizyonu açıp film izlemeye başladı. Aslında bu filmi daha önce defalarca izlemişti, buna rağmen yine de izlemeye devam etti. İzlerken filmde daha önce dikkatini çekmeyen şeyler görmeye başlayınca sanki ilk defa izliyormuş gibi ilgiyle izlemeye başladı..
Film bittikten sonra Nahit, düşüncelere daldı. Film onun üzerinde etki bırakmıştı. Kalktı abdestini alıp yatsı namazını ikame ettikten sonra uyumaya başladı. Zira sabah erken işe gitmesi gerekiyordu. Filmin verdiği düşünceyle uykuya daldı...
Sabah erken kalktı, sabah namazını ikame ettikten sonra “bismillah” diyerek evden çıkıp işe gitmeye koyuldu. Nahit bir okulun kantinini işletiyordu. Öğretmenlerle, müdür ve müdür yardımcılarıyla güzel bir diyalog halindeydi Nahit.
Sabahın erken saatinde kantini açar, çayı demler, sucukları doğrar, kaşar peynirini rendeler, tantuniyi hazırlar. İşini bitirdikten sonra kendinede her zamanki gibi bir kahve yapar ve sigara eşliğinde içmeye başlar...
Öğretmenler, öğrenciler yavaş yavaş okula akın ederken, Nahit kahve ve sigarasını içmiştir.
Teneffüslerde yoğun çalışmaların sonunda öğle arası yaklaşır. Kantinde zaman su gibi hızlı akar. Nahit, adeta zamanla yarışıyor gibidir...
Öğle arası kantine müdür yardımcısı Süleyman Hoca gelir. Şen şakrak bir insandır...
- Nahit abi, bana bir tantuni yapar mısın?
- Hoş geldin Süleyman Hoca’m. Elbette yaparım, hemde en özelinden.
Nahit ve Süleyman hoca arasında bir konuşma hasıl olur. Nahit Süleyman hocaya akşam izlediği film hakkında analizlerde bulunur.
Filmde kaçırılan zengin ve sosyete bir kadının kaçırılması konusu işlenir. Kaçıranlar ise varoşlarda yaşayan yoksul fakat mutlu insanlardır.
Kaçırılan kadın bu insanlara tepeden bakan, kibirli, küstah bir o kadarda kendini beğenmiş, bu insanları insan olarak bile görmeyecek kadar mustağni bir zihniyete sahiptir...
Diğer tarafta bu yoksul fakat samimiyet derinliği doğal olan; kibirden, küstahlıktan, mustağnilikten uzak insanların sade yaşamları göze çarpıyordu.
Kötü niyetleri olmayan fakat onurlarının iade edilmesi için bu kadını kaçırmışlardı...
Kadın ilk etapta bu insanlara olağan üstü hakaretler yağdırıyor, kendini vahşi, acımasız insanların eline düşmüş gibi görüyordu. Ancak bu insanların kötü olmadığını çok sonra anlayacaktır.
Bu yoksul ve onurları çiğnen insanlar; yırtık, yamalı, eski elbiseler içinde birer gül gibi duruyorlardı. Gül olmaktan taviz vermeyen bu insanlar kadının yüreğini hakikate açmaya neden olurlar. Kadın, yıllarca kendini içinde bulduğu şöhret ve övünmelerin içinde bir esir olduğunu fark eder. Kişiliğinden çok dişiliğine ikramlarda bulunan bir çevrenin yoz halini net görmeye başlar. Ve iki hayat arasındaki iki derin ve zıt uçurumu hayretle fark eder. Büyük bir kast sistemi içinde yaşadığını anlar. Kast sisteminin, insanların birbirinden uzak ve habersiz yaşamalarını sağlayan çılgın ve insan dışı bir sistem olduğunu bu yoksullar sayesinde anlamaya başlar. Kast sisteminin; acımasız, merhametsiz ve vicdansız bir sistem olduğunu idrak eder...
Kadının bu yoksullarda gördüğü sadelik, doğallık onu o kadar etkiler ki hayata yeni doğmuş gibi hissetmeye başlar.
Nahit bunları anlatırken Süleyman Hoca hayretle dinliyordu.
Süleyman hoca bir soru sordu Nahit'e.
- Sen kimsin?
- Nasıl yani?
- Bir yanın Müslüman gibi konuşuyor, vaaz veriyor, bir yanın sosyalist gibi düşünüyor, bir yanın komünist gibi davranıyor... Söyler misin sen kimsin, nesin?
Nahit'in yüzünde bir tebessüm belirdi.
- Ben tüm doğruları ki, bu doğrular nereden gelirse gelsin kabul eden biriyim. Ben, bahsettiğin şeylerin tümünden oluşan bir insanım...
