Sen Elindekilerinin Kıymetini Bil / Fatma Ayten Özgün

SEN ELİNDEKİLERİNİN KIYMETİNİ BİL

Özenme kimseye haline şükret
Alemin evi arabası varsa sana ne
Aç mısın açıkta mı, senden beterleri var
Hanların hamamların sarayların
Malın mülkün olmuş ne çare
Bir gün bitecek vade
Sen elindekilerinin kıymetini bil

Yiyeceğin bir kap yemek
Bir yudum su bir lokma ekmek
Bunları bulamayanlar var onları düşün
Yatacak bir yatağın varsa başını sokacak damın
Bunlara hasret olup ta sokaklarda yatanı düşün
Sen elindekilerinin kıymetini bil

Zenginin sofrasında bal börek et varmış
Yer içer ama her gün kan kusarmış
Neye yarar
Aldın mı bundan bir paye
Sen bir lokma kuru ekmek
Bir tas suya şükret
Başın rahat gönlün huzurlu
Çekiyorsan deliksiz uyku
Bundan güzel hayat mı olur
Sen elindekilerinin kıymetini bil

Sabahları üzerine doğan güneşin
Esen rüzgarın açan çiçeğin
Üzerinde gezdiğin taşın toprağın
Sen asıl onların kıymetini bil
Rahat nefes alıyor gözlerin görüyor
Dilin konuşuyor aklın çalışıyorsa
Ayakların yere basıyorsa
Bir kere değil bin kere şükret

Yetim hakkı yemediysen
Çalıp çırpıp götürmediysen
Senden iyisi yok kıymetini bil
Falancanın karısı kızı olduysan gönül hırsızı
Bu da ayrı bir sızı
Bir de ettiysen iftira
İki yakan bir araya gelmez bir daha
Nasıl hesap vereceksin Allah’a
Sen onu düşün
İmtihandır bu dünya,
Kul hakkı yedi isen eyvahlar eyvahlar sana
Yemek içmek bir tarafa
Yatacağın yer belli
Bir arşın boyu bir avuç toprak
On metre bez bir ölçüm boyu
O da herkese nasip olmaz
Çıplak geldik bu dünyaya
Çıplak gideceğiz
Zengin fakir bu dünyada
Sen de oldun onlar gibi
Öbür tarafta herkes bir
Allah hepimizi eşitledi
Arkadaşım işin çok zor
Sen ne yapacaksın onu düşün