MEÇHUL BİR KADININ KALEMİNDEN
KALBİNE
Kalbim şimdilerde sevmek
güzel bir hikaye adlı olarak tozlu raflarda
yerini aldı.
İnsanların birçoğu sevmeyi bilen
iyi bir yüreğe sahip olmanın en büyük
''Oskarlık oyunculuğunda" ruhsuz,
amaçsız ve yüreklerinden bihaberler.
Biri gelsin...
Onu kayıtsız şartsız sevsin, onun her ezalarına katlansın egomanlığındalar bu aralar.
Bunu istiyorlar da sormazlar mı adama "Sevda bilmez halleriyle liman liman dolaşıp o limanlarda bıraktığı sayısız yarım kalmış hikayeleriyle sevilmeyi hakedecek ne yaptı?" diye.
Gerçi onlara sorsan çok şey yapmış.
İncir çekirdeğini doldurmaz eylemleriyle, karşıdaki onun kıymetini bilmemiş, en güzel onlar sevmiş.
Sevmek dedikleri de...
Haz odaklı olmuş yürekten sevmeleri ise kitaplar arasında bir tatlı masal olmuş.
Böyle işte kalbim maalesef dildeki sevdalar yürekte heves olarak yaşanıyor bu günlerde.
O eskilerin gerçek aşk hikayeleri şimdi sadece bir masal.
İşte kalbim o yüzden ben tekrardan sevip kalamıyorum alalade yüreklerde.
Çünkü bir kere kɑçɑr uçurtmɑsı insanın işte sonrɑ gökyüzüne küser insan.
Benim hikayemde biraz böyle isteyerek tercih etmedim ki ben bu yalnızlığı.
Heves kadar kolay kırılan başka ne vardı ki şu dünyada?
Ve ben aşk oyunu oynayan yalancılardan çok ama çok yoruldum.
Beklemekten de.
Umut etmekten de.
Seven bir kalbe sahip olmaktan da çok ama çok yoruldum.
Aşka hevesim artık kalmadı.
O yüzden sormasınlar bana nasılsın diye? Yoruldum yorgunum.
