MAHZENİM
Rüyamdaki uyku onun düşleri
Bir ayna gibi beynimin tasviri
Açıpta gözümü dalsam hülyaya
Nice rüyalar engeldir uykuma
Karanlık gecede bir şafak sökse
Geçmişin düşü mahzendir beynime
Yerin altından sesler duymaktayım
Topraktan göklere rahmet yağmakta
Bir kışın baharında güneş açsa
Üstüme beyaz örtü olur yağmur
Rüyalarım yokluğunun mahzeni
Müebbet hükmün o vicdan sesleri
Yırtıversek yeni çağın karnını
Ve deşip çıkarsak eski geçmişi
Denizi kaynatan kömür közleri
İnce fikirde yanan ateş sanki
Şimdinin göstermelik renk cümbüşü
Eski albümün beyazlığında gizli
Bir cemiyet ki zahirde susan yok
Öyle bir çağ ki içinde insan yok
Aylanmış yılların takvimlerinde
Dakikalar saatleri doldurmaz
Bir de bilsen sevgi denen organı
Dokunup görsen attığı çığlığı
Kırık kadehte insanlık badesi
Tatlanmış bir su ağızları yakan
Dostluk şarabını içip doyalım
Guruldasın acıkan tok karınlar
