KİTABIN SIRRI
Bundan belki de iki asır evvel uzak diyarların birinde bir abdal yaşarmış. Abdalın bu dünyada gideceği en güzel yer, kalp denen dergâhmış. Kapısında "içeri giren girdiği haliyle çıkamaz" yazarmış!
Abdal dergâha girmiş ve bir daha görünmemiş... Yıllar yıllar sonra, yalın ayak bir taşın üzerinde otururken bulmuşlar onu.
Elinde kalın bir kitap varmış, cildi eski, sayfaları yeniymiş...
Usulca yaklaşıp sormuşlar abdala; “Ey dünyadaki en güzel yere giden dönemez dedikleri halde dönen adam, ne gördün anlat!”
Abdal etrafına boş boş bakınıp gözlerini çaresizce elindeki kitaba çevirmiş.
“İçeri girdim karşıma dünyadaki en güzel kız çıktı.” demiş, “Görür görmez âşık oldum. Öyle ki yemeyi içmeyi unuttum.
Günlerce başucunda oturdum. Hiç konuşmadı sadece elime bu kitabı verip ‘oku’ dedi... Sayfalarını çevirdim içi boştu, kıza ne söylesem boş olduğuna inanmadı ve her sabah yeniden okumamı istedi. Baktım kız inatla diretiyor, bende deliler gibi aşığım, her sabah dilim döndüğünce bir şeyler uydurup yazıyormuş gibi okudum.
Tam altı yıl sonra kız öldü, elini tutup son nefesini verirken, gözlerinde daha evvel görmediğim bir mutlulukta ‘Teşekkür ederim abdal.’ dedi, ‘Bu dergâha daha evvel girenlerin hiçbiri kitabın içini senin gibi doldurmayı bilemedi. Bana masallar anlattı, gözümü boyamak için şiirler okudu, gülmem için fıkralar uydurdu... Sadece ve sadece sen kalbindeki yarayı deşeceğini bile bile buraya neden geldiğini ve ne aradığını anlattın. Beni sevdiğini hiç söylemedin, yanımdayken mutlu görünmek için çaba göstermedin, beni gülüp eğlendirmek için türlü türlü hallere girmedin. Sana minnettarım, burada tam çeyrek asırdır gelmeni bekliyorum, seninle geçirdiğimiz bu yıllar o kadar güzeldi ki ölmeden evvel nereyi görmek istersin deseler, zaten gördüm, derdim. Ben aşkla atan bir kalbin gerçeğini, umudun hiç bitmeyen ateşini gördüm!’
Editör: Betül Eren
