KENDİ RUHUM
Ah ah! Bu güzel bahçeyi yapmak için az mı emek verdim. Hilmi, hayalimizdeki evi yaptırınca, “bahçe sana emanet, nasıl istiyorsan öyle şekillendir.”demişti.
Benim çeşit çeşit fikirler uçuşuyordu zihnimde, nasıl mutlu olmuştum.
Hilmi’ye her akşam neler yaptığımı anlatıyordum, hayallerimin içinde dinlenip mutlu oluyordu.
Pencerelere yaptırdığımız güzelim perdeleri çekmek istemezdim, gülleri, çiçekleri görmemi engelleyecek diye. Mavi gök yüzü davetkar duruyordu; “Nil’in yüreği gibi sıcacıktı.”
Gençliğimden bahsederken sanki başkasından bahseder gibi konuşuyorum. Çok uzakta kaldı, zamanı geri çevirmek mümkün mü?
Bu ayna çok özel yapılmıştı, hala bütün ihtişamını koruyor. Sana bakmayı uzun zamandır ihmal ettim, biliyorsun benim için hala özelsin. Dış etkilerden fazla etkilenmeden bu günlere geldin.
“Ah sen misin gençliğim, merhaba canım! Yıllar nasıl da su gibi akıp geçti, sen de sık ziyaret etmez oldun. Tabi ya senin suçun değil, o kadar meşguldüm ki seni unuttum.”
“Merhaba hayallerinin peşinde koşan kadın! Güçlü, yıkılmaz duruşuna hayranım! Benim gibi hassas birini özünde koruyarak harika işler çıkardın.”
“Çünkü sen daima benimleydin, özümü oluşturuyordun. Bak hep böyle çiçekleri olan güzel bir ev istiyordun, ve ben de hep bu hayalin peşinde koştum. İpek gibi tenin, pırıl pırıl bakışların var hayata karşı.
Ben de tenimdeki her bir kırışıklıkla, ipek gibi tenimden uzaklaştım ama bir o kadar da güçlendim. Allah’ın bize sunduğu güzelliği sen yaşadın, kırılgan ve narinlikte sana düştü. Ben hayatın zorlukları ile mücadele ederken bakış açım genişledikçe genişledi, ben de hayata karşı güçlenmeyi, zorlukların üstesinden gelmeyi öğrendim. Biliyor musun zaman nasıl bu kadar çabuk geçti anlayamadım.”
“Bu ayna hala duruyor. Bahçede ayna mı olur demişti, görenler; bense içten içe güler, niye olmasın derdim, gülümseyen yüzümde beyaz tenime tezat oluşturacak kırmızılık dolaşırdı.”
“Canım sevilmek böyle bir şey; Hilmi nasıl da şaşırmıştı önce, kulaklarına inanamamıştı, “keşke bahçede bir ayna olsa dediğinde” ama sonra bir anlığına düştüğü dalgınlıktan harika fikirlerle kendine gelmişti. “neden olmasın!” Dediğinde, nasıl mutlu olmuştun. Bahar Tanrıçası “Persephone” gibi görünüyordun.”
“Unutma o genç kadın sensin, bütün bu güzellikleri kotarıp ortaya çıkaran senin azmin oldu. Dokun, içindeki güçlü sevgiyi hisset. Hilmi bizi bıraktığında benim kırılgan yüreğim içine kapanırken, sen kendini bütün bunlarla meşgul ettin ve ayağının üzerinde durdun. Gözlerinin içine bakınca kendi enerjik hallerimi görüyorum. İyi ki varsın.”
