HİÇ SEVMEMİŞ GİBİ
Bir ömür harcıyorsun.
Öyle çok seviyorsun ki.
Yediğin her lokma boğazına diziliyor .
Öyle çok seviyorsun ki
Gözlerine bir parça hüzün düşse dünyayı yakıyorsun.
Canını istese güle oynaya sereceksin ayaklarının altına.
Sonra bir bakıyorsun tek başınasın.
Ellerin titriyordu oysa dokunurken saçlarına.
Düşecek gibi olsa yüreğin geliyordu ağzına.
Katıla katıla gülüyordun bir gülümsemesine
Bir kez seviyorum dediğinde senin gönlün kanatlanıyordu
Her gün yeniden geliyordun dünyaya onunla.
Sonra bir bakıyorsun tek başınasın.
Hiç sevmemiş gibi.
Hiç sarılmamış gibi.
Elini hiç tutmamış.
Kokusunu içine çeke çeke hiç öpmemiş gibi.
Bir çetelesi olmalı sevmenin.
Acıyı ilmek ilmek yüreğimize dokuyan bu hayatın bir yerinde sevmelerin de bir fotoğrafı olmalı.
Hani bütün acıların karşısına koyduğun o resim konuşmalı bir yerde.
Yüzündeki çizgiler bir şeyler anlatmalı
Avuçlarındaki nasırlara gizlenmiş o yaşam arzusu
Bir zamanlar burdaydım demeli
Şakaklara düşen o karlar
Hangi dağların öptüğü bulutlardan kalma söylenmeli bir yerde.
Bu kadar kolay mı her şey.
Sahi bu kadar kolay mı.
Yaşanmamış ne hayatlar sildik yüreğimizin üstüne basa basa
Kaç kez kendi kanımızı içtik kendi ellerimizle
Kaç kez vazgeçtik kendimizden
Kaç kez ateşlere atıp seyrettik kendimizi.
Ki ağlasak cehennem sönerdi gözyaşlarımızda.
Sonra bir baktık.
Tek başımızayız yine.
Hep olduğumuz gibi.
Tek bir sitem düşmez ağzından, düşemez
Bilirsin bir ah'ın vebali ağırdır.
Bilirsin yüreğinin hangi katlarına sardığını
Ve nasıl korktuğunu bilirsin.
Utanırsın dışına ağlamaktan
İçine dökersin gökyüzünü.
Susarsın.
Tek başına geldin bu dünyaya.
Yine yalnız gidersin.
