HER GÜN YENİDEN
Her insanın içinde yaşadığı doğal mevsimlerden başka ruhunda, benliğinde düşünce ve hayallerinde yaşattığı ilk ve sonbaharı, kış ve ayazı yaşadığı mevsimleri vardır.
Hayat sarmalında sürekli baharı yaşayanlar hiç kış gelmeyeceğini zanneder, bahara özlem duyup kışı yaşayanların ise yüreği hep üşür. Biz bilemeyiz karşıdan bakınca kimin hangi mevsimi yaşadığını... Kimi içindeki kışıyla üşür renk vermez, kimi yüreğinin yangınıyla sıcaktan kavrulur belli etmez.
Her sabah gündoğacak, karanlıklar bitecek doğal olarak... Ve sabah uyandığımızda her şeye rağmen kimimiz gördüğümüz rüyanın etkisinden kurtulamadan, kimimiz dün aldığı güzel bir haberin huzuru ile kimimiz umutla, zamanı geldiğinde, ''Elvedaya" dönüşecek güne merhaba deriz. Bu yaşam dolabında biz bazen günden bir şeyler götürürüz bazen de gün bizlerden... Bazen eksiltiriz, bazen eksiliriz gün içinde, önünde sonunda varacağımız mutlak sona yaklaşırken... Bu geçekler ışığı altıda bize düşen o günü, ayları, yılları yaşamak gerekiyor elimizden geldiğince, imkanlarımız elverdiğince, yüreğimiz yettiğince, her günü yine yeniden, en güzelinden!..
