HENÜZ ÇOCUK YAŞTA
Zaman, öylece akıp gidiyordu…
Şaşkınca bakıyordu, henüz aydınlıktan nasibini almamış pencereye. Soğuk hava, başı boş dolaşıyor, sobanın sönmesini fırsat bilen odanın içinde. Uykulu gözlerini gezdirdi kardeşlerinin üzerinde, rüyadan henüz aymış gibi.
Taze, körpecik bedene yakışmayan tutuk davranışlar, yaşlı insanlarda gördüğü, duyduğu “ağrı, sızı”, yolunu mu şaşırmıştı? Eklemler isteksizdi, sanki yağlanmamış kapı menteşeleri gibi..
Yatağındaki kokusunun ve az da olsa sıcaklığının dağılıp gitmesini engellemek için, yorganını üzerine çeker gibi örttü yatağının üzerine.
Gözleri arandı etrafta; “Uyandı mı benim yakışıklı oğlum?” diyecek bir annenin varlığını… Hasret kaldığı o sesi duymak için kulakları can atıyordu. Nafile, yalnız, dışarıdan gelen rüzgar sesi; nasıl da zorluyordu, ahı gitmiş vahı kalmış pencereyi.
Ağaçların üzerleri bembeyaz kar birikintisi. İçi titredi, içini üşüten bu beyazlık, annesini beyaz kefen içinde görüşüyle hayatına girmişti. Annesinin beyazların içinde, solgun yüzüyle yatışıydı, bu duyguya sebep. İliklerine kadar üşümüştü yaz ortasında, boynu bükük başucunda oturuyordu.
Annesinin hayatın renklerine bulanmasını çok isterdi, o zaman belki bu kadar solgun görünmezdi. Hiç tanımadığı babasıyla yitirmiş renklerini, “Sizler, bu hayata bağlayan bağlarım, köklerimsiniz” diyordu; hepsinin başını sevgiyle okşarken.
İki damla yaş süzüldü, yanaklarından aşağıya. İçi kan ağlarken, iki damla yaşın lafı bile olmaz. Kolunun yeniyle sildi, işe gitmeliydi; eline bakan kardeşleri vardı. Onlara, hem anne hem baba olmuştu.
İşten korkmuyordu, gücünün yettiği kadar yapardı işini. Şu, patron olacak adam yok mu? Neye kızsa, hırsını kendisini tekmeleyerek çıkarırdı. Oysa ağzı da vardı, derdini anlatacak; neyi eksik yaptıysa söyleyebilir, tatlı dille anlatabilirdi.
İnsan siması silinmişti yüzünden; kansız, hayvani şekiller dolanırdı meymenetsiz yüzünde.
Bu yaşta işlerini üstün körü yapması cabası, emek vermeden kazanmayı planlamaktan işleri daima sorunlu olurdu.
Ergenliğe yeni adım atmış, annesinin sevgisinin hayaline tutunmuş ve kardeşlerinin masum bakışları hayat azmini kamçılıyordu. Hem kendi işini yapıyor eksiksiz, hem patronu olacak adamın eksik işlerini topluyordu, ama nafile, düşünce yapısı bozuk insan olan patronun şerrinden kurtulamıyordu.
Editör: Serhan Poyraz
