HAYAT NE TUHAF
Gecenin bir saati ışıklar yanar bazı evlerde.
Hasta mı var, ölen mi var bir bilinmezlerde?
Kimini uyku tutmaz sanki canlar cenderede.
Bir beklenen varsa yol gözler pencerelerde.
Acı, tatlı anılar kalmış sararmış resimlerde.
Ne çabuk bitti bu ömür denen sermayelerde
Durdurmak imkansızdır bütün suç saatlerde
Geri dönmek mümkün değil bir saliselere de.
Gamsızlar vardır her gün bir eğlencelerde.
Vur patlasın, çal oynasın havadadır elleri de.
Yokluk, açlık hiç umurlarında bile değil de.
Gün gelir onlar da düşer sürünürler yerlerde.
Bazıları el açar dil duada, başları secdelerde.
Gözünde yaş bitip tükenmeyen kederlerde.
İmtihanımdır der, tevekkül eder gönüllerde.
Sabrın sonu selametir elbet biter çilelerde.
Dün dünde kaldı bugün bitti yarın meçhulde
Hayaller ise en güzel, en tatlı demlerinde.
Bir tufan eser ki, akıllara ziyan olur serlerde.
Ömür heba olmuş geldi, geçiyor köhnelerde.
Samimiyet kalmamış duygularda hislerde
Sevmek yürekten değil ki sadece dillerde.
Aşkı hissetmez ise taşlaşmış kalplerde.
Ne yapsan nafile bitip tükenir nefeslerde.
Bülbülün ahı kalır koklayamadığı güllerde.
Kimi yanıp tutuşur düştüğü korda, közlerde
Bahar yaz bitmiştir, son ümit artık güzlerde.
En güzel yılları, yaşları kalmıştır dünlerde.
Hayat ne tuhaf, istediğimiz her şey hayallerimizde.
